لاله گون برگشتی امشب در فضا، ای ماه خون
گوییا در بحر خون کردی شنا، ای ماه خون

از گریبان افق با روی خونین سر زدی
یا که شستی چهره از خون خدا ای ماه خون

بازشو از ره که ترسم باز با دیدار تو
تازه گردد داغ ختم الانبیا ای ماه خون

بازشو از ره که می بینم کنار علقمه
دست سقا می شود از تن جدا ای ماه خون

باز شو از ره که می بینم ز شمشیر جفا
می شود فرق علی اکبر دو تا ای ماه خون

بازشو از ره که در دامان تو ماه حسن
می زند در حجلة خون دست و پا ای ماه خون

باز شو از ره که می بینم در این ماه عزا
می شود ذات خدا صاحب عزا ای ماه خون

باز شو از ره که می بینم کتاب الله را
زیر سم اسب و روی نیزه ها ای ماه خون

باز شو از ره که می بینم سر دست پدر
ذبح گردد اصغر از تیر جفا ای ماه خون

در تو می بینم دل شب در نماز نافله
بر حسین خود کند زینب دعا ای ماه خون

در تو می بینم که از دور حرم تا قتلگاه
می زند زینب ، حسینش را صدا ای ماه خون

در تو می بینم که حتی نونهال باغ وحی
می خورد سیلی ز شمر بی حیا ای ماه خون

باز شو از ره که "میثم" را دل از دیدار تو
سوخت همچون خیمه های کربلا ای ماه خون 

چاووش عزای آسمان می آید

آوای رحیل کاروان می آید

ای کاش که درامان زینب باشیم

آن گاه که مرگ بی امان می اید

عمری بِابی انت واُمّی گفتیم

در ماه محرم امتحان می آید

گویند که در محفل ماتم زهرا

بامهدی صاحب الزمان می آید

روزی که حسینی? دل بازشود

غایب زنظرمرثیه خوان می آید

حدیث   زندگی   را   با    که گویم

نجات خویش را من از که جویم

کسی محرم تر از تو بهر من نیست

تو    هستی   آگه از سرّ مگویم

غــم اینـــکه زمـــن راضــی نباشی

شـــده چون استخوانی در  گلویم

زبس    دیدی    مرا   در حال غفلت

از آن ترسم که گردی رو به رویم

ولـــــی گرد و غبار معــــصیت    را

به اشکی که تو خود دادی بشویم

به    یاد   کاروانی    اشک     ریزم

که      باشد      کاروان     آرزویم

دلم      را  با    محرّم آشنا     کن

بده با اشک    زینب خود   وضویم

تو می دانی چقدر آلوده     هستم

فقط    نام      حسین است آبرویم

مرا    بار    دگر    مولا    خجل کن

نگاهی بر من   بشکسته    دل کن

حاج منصور ارضی

رسید از قبیله که این سرزمین کجاست؟

این سرزمین غمزده در چشمم آشناست

این خاک بوی تشنگی و گریه می دهد

گفتند:«غاضریه» و گفتند:«نینوا»ست

دستی کشید بر سر و بر یال ذوالجناح

آهسته زیر لب به خودش گفت: کربلاست

توفان وزید از وسط دشت، ناگهان

افتاد پرده، دید سرش روی نیزه هاست

یحیای اهل بیت در آن روشنای خون

بر روی نیزه دید سر از پیکرش جداست

توفان وزید، قافله را برد با خودش

شمشیر بود و حنجره و دید در «منا»ست

باران تیر بود که می آمد از کمان

بر دوش باد دید که پیراهنش رهاست

افتاد پرده ، دید به تاراج آمده ست

مردی که فکر غارت انگشتر و عباست

برگشت اسب از لب گودال قتلگاه

افتاد پرده، دید که در آسمان عزاست

باز محرّم رسید ماه عزای حسین

سینه ما می‌شود کرب و بلای حسین

کاش خدا قسمتم رزق حلالی کند

تا که توانم کنم خرج عزای حسین

کاش که ترکم شود غفلت و جرم و گناه

تا که بگیرم صفا من ز صفای حسین

هرکه عزدار اوست شیعه و غمخوار اوست

ناله او می‌دهد سوز صدای حسین

مادر او فاطمه خوب دعا می‌کند

هرکه بریزد ز چشم اشک برای حسین

اشک عطای خداست هدیه خیرالنساست

نیست کسی لایقش غیر گدای حسین

ماه محرم کند جامعه را زیر و رو

جمله جوانان شوند مست ولای حسین

بهتر از این گریه‌ها نیست سلاحی به دست

تا که بماند بپا دین خدای حسین

 به گوشم می رسد هر لحظه آوای خدا اینجا
مران ای ساربان محمل که باشد کربلا اینجا

الا حجاج بیت الله خون، احرام بربندید
که کامل می شود با زخم تن حج شما اینجا

شما حجاج بیت الله خون هستید و می بینم
که جای موی سر، سرهایتان گردد جدا اینجا

نه تنها حج ما قربانی پیر و جوان دارد
شود قربانی شش ماهه تقدیم خدا اینجا

زشمشیر هزاران قاتل خون خوار می بینم
هزاران بار گردد اکبرم جانش فدا اینجا

به موج خون میان قتلگه با پیکر بی سر
زنم از حنجر ببریده خواهر را صدا اینجا

به پاس اجر سقایی و قانون علمداری
شود با تیر و خنجر حق عباسم ادا اینجا

کند این امت گم  کرده ره تا راه خود پیدا
درخشد راس هفتاد و دو مصباح الهدی? اینجا

ندای اِرجعی را در یم خون می دهم پاسخ
که می آید به گوشم از خدا دائم ندا اینجا

 
شاعر:حاج غلامرضا سازگار

آمده¬ام بکربلا بعهد خود وفا کنم

بابتلای هر بلا خالق خود رضا کنم

آمده¬ام که در برم کشته شود برادرم

در دل زار مضطرم نالة یا اخا کنم

آمده¬ام که قاسمم زیر سم ستورها

گردد پایمال و من دست زخون حنا کنم

آمده¬ام که یک دله از دم تیر حرمله

اصغر شیرخواره را برره حق فدا کنم

آمده¬ام که تا شود خواهر من اسیر کین

وزغم عابد حزین محشر غم بپا کنم

آمده¬ام که از قفا سر زتنم جدا شود

تا که بدشت نینوا بر سر نی نوا کنم

آمده¬ام در این زمین تا که شوم شهید کین

از غم مرگ اکبرم خون دل مصطفی کنم

اشکی برای گریه به  این دیده ها دهید

دستی برای سینه زدن دست ما دهید

روزی ما رقم خورد از روزی شما

جز روضه رزق گریه ما را کجا دهید؟

زنجیر و شال و بیرق و پیراهن سیاه

!چشم انتظار مانده که اذن عزا دهید

اینجا مریض هرچه بخواهید حاضر است

!هرکس گرفت چشم شما را شفا دهید

حاجت گرفته بودم و خود بی خبر از آن

از بس که حاجت دل ما بی صدا دهید

بانی روضه های محرم شدید باز

بانی خیر گشته به ما کربلا دهید!