مهر 89 - منتظران مشهدالرضا

ستاره‏ی عشق

دوباره بوی گل آمد، ز گلشن توحید
رسید نوبت شادی، رسید مژده‏ی عید

ز بام عشق برآمد ستاره‏ای تابان‏
ستاره‏ای که چنو چشم روزگار ندید

به باغ سرخ خدا، لاله‏ای شکوفا شد
به بوستان ولایت، شکوفه‏ای خندید

رسید قاصد و پیغام آشنا آورد
نسیم صبح ز فجر زمانه داد نوید

دوباره روی زمین، خانه‏ی شقایق شد
دوباره غنچه به تن، عاشقانه جامه درید

ز جلوه‏ای دل هستی به شور و شوق افتاد
ز مطلعی دل عالم، درون سینه تپید

بهار آمد و گل لب به خنده‏ای وا کرد
بیا که مهر درخشنده بر جهان تابید

حضور نور، بشارت ز صبح شادی داد
نقاب تیره‏ی شب را، ز قاب پنجره چید

ز شرق آیینه آمد، سوار جاده‏ی نور
دمید از افق عشق، پرتو جاوید

دوباره گردش گیتی به کام عاشق شد
دوباره نغمه‏ی تکبیر در فضا پیچید

سرود و زمزمه‏ی عاشقانه‏ای برخاست‏
خروش و هلهله تا عرش بی‏کرانه رسید

به میهمانی گل رفت، روشنای سحر
به میهمانی هر ذره می‏رود، خورشید

بهار، فرش رهش کرد آنچه با خود داشت‏
شقایق و سمن و سوسن و بنفشه و بید

به شادباش قدومش، زمانه گویا شد
بر آستان جلالش، فرشته پر سایید

ترانه خواند گل از شوق دیدن رویش‏
فلک به رقص درآمد چو این ترانه شنید

فضا ز بوی خدا مست و دل به بویش مست‏
چه جانفزاست نسیمی که از کرانه وزید

گذشت دوره‏ی غم، فصل عاشقی آمد
کنون که یار ز رخسار ماه، پرده کشید

به هر کرانه ببین جلوه‏ی جمالش را
منور است جهان، از طلوع صبح سپید

مبارک است به ما، مطلع ستاره‏ی عشق‏
فروغ دیده‏ی هستی، چراغ راه امید

به یمن مقدم مولا، امیر ملک وجود
به قلب پاک جهان، نور جاودانه دمید

به یک نشانه دل خلق را، به یغما برد
به یک اشاره غم عشق را، شفا بخشید

بیا به قبله‏ی پاکش سر نیاز آریم‏
که بر غبار رهش سجده می‏برد، ناهید

مراد یابی ازین در، دری که رو به خداست‏
ز بارگاه «رضا» هیچ کس نشد نومید

صلای عشق، مرا مژده‏ی زیارت داد
دلم بسان کبوتر ز دام سینه پرید

حدیث نور بخوان «نسترن» به نام رضا
حدیث نور به مهر «رضا» شود تأیید

لینک مطلب

توسط مصطفی محمدزاده در چهارشنبه 89/7/21 ساعت 3:44 صبح نظر

دستگیر اولیا

سبز، مثل بهار

یگانه یار منی، با تو سبز مثل بهارم‏
یگانه‏ای به وفا، ای یگانه یاور و یارم!

امید جان منی، ای همیشه سبز بهاران!
بیا ز راه کرامت، بپرس حال نزارم‏

ضمانتم بکن، ای نوبهار خانه‏ی زهرا!
بگیر دست مرا و به خویش وامگذارم‏

اسیر دست بلا و اسیر غصه و محنت‏
منم که رفته ز عشقت، تمام صبر و قرارم‏

ندارم از تو تمنا به جز امید پناهی‏
که بی‏تو راه به جایی، قسم به عشق! ندارم‏

لینک مطلب

توسط مصطفی محمدزاده در چهارشنبه 89/7/21 ساعت 3:43 صبح نظر

یا رضا

زیارت (سهیل محمودی)
مشهد تابستان 1368

دوس دارم صدات کنم، تو هم منو نیگا کنی‏
من تو رو نیگات کنم، تو هم منو صدا کنی‏

دل من زندونیه، تویی که تنها می‏تونی‏
قفس و، وا کنی و پرنده رو رها کنی‏

قربون چشات برم، از راه دوری اومدم‏
جای دوری نمیره اگه به من نیگا کنی‏

می‏شه کنج حرمت، گوشه‏ی قلب من باشه؟
می‏شه قلب منو، مثل گنبدت طلا کنی؟

تو سرت شلوغه، زیر دستیات فراوونن‏
از خدا می خوام کمی نیگا به زیر پا کنی‏

تو غریبی و منم غریبم، اما چی می‏شه‏
این دل غریبه رو با خودت آشنا کنی؟

دوس دارم تو ایوون آینه‏ت، از صبح تا غروب‏
من با تو صفا کنم، تو هم منو دعا کنی‏

به وفای کفترای حرمت منم می‏خوام‏
کفتری باشم که تنها تو منو هوا کنی‏

دلمو گره زدم به پنجره‏ت دارم می‏رم‏
دوس دارم تا من نرفتم، گره‏ها رو واکنی‏

صد هزار دفه م شده، پای ضریح زار می‏زنم‏
تا دلت یه بار بسوزه دردامو دوا کنی‏

دوس دارم که از حالا تا صبح محشر، همه شب‏
من «رضا، رضا» بگم، تو هم منو رضا کنی.

لینک مطلب

توسط مصطفی محمدزاده در چهارشنبه 89/7/21 ساعت 3:41 صبح نظر

یا امام رضا

ساقیا می ده که تا
مستم کند

آگه از پیدایش هستم

صورتم من حدس معنایم بده

از می ناب طهورایم بده

می بده تا از ولایت دم زنم

بادمم آتش به جان غم زنم

ماه ذیقعده است کشف راز کن

سوز عشق و عاشقی را ساز کن

مژدگانی ده به پیر می فروش

کز منادی این ندا آید به گوش

سینه ها از سوز عشق آکنده شد

گریه ها بر لب رسید و خنده شد

از شکوه خنده ختم رسل

خنده بر لب های زهرا کرده گل

بهر تأیید ولایت بر ولی

کسب کن مهر علی را از علی

دادا بر موسی خدای لا مکان

جلوه نور ولایت را نشان

یک پسر با خلق و خوی احمدی

باده نوشی از سبوی احمدی

آنکه زینت بر سریر ارتضاست

ضامن آهو علی موسی الرضاست

آنکه در عقرب از او ماند قمر

شمس از شرمش به زیر افکنده سر

آنکه از او درس آموزد روس

هست لبهای گلیش پای بوس

نام او باشد علی و چون علی

هست او رنگ ولایت را ولی

عشق او سرخط لوح سر نوشت

حب او مفتاح در های بهشت

عدل او نقش همه قاموس ها

فضل او دریای اقیانوس ها

لینک مطلب

توسط مصطفی محمدزاده در چهارشنبه 89/7/21 ساعت 3:41 صبح نظر

یا رضا

ز کوی دوست به دیدار
ما، صبا آمد

به جان ما ز صبا باز
مژده‏ها آمد

هزار چشمه‏ی خورشید
از کرانه دمید

در آن زمان که به
دیدار ما، صبا آمد

ز جوش لاله، سراپای
دشت زیبا شد

خبر ز سبزترین مژده‏ی
خدا، آمد

ستاره ریخت به دامان
شب ز مژده‏ی نور

صدای خنده‏ی گلهای
آشنا آمد

هزار پنجره‏ی نور،
سمت ما، واشد

شکوفه آمد و گل آمد و
صفا آمد

به سایه‏سار چمن
غنچه‏ای شکوفا شد

ز بام عرش سرود «رضا»
«رضا» آمد

به بزم عشق، چراغی
دوباره شعله گرفت‏

ز نور روی «رضا» شب
به انتها آمد

مدینه، قبله‏گه
جاودان هستی شد

«رضا» امام صداقت، گل
وفا آمد

بیا حضور خدا را
دوباره باور کن‏

ز شهر آینه‏ها، قاصد
خدا آمد

سرود سبز خدا را، ز
باغ گل بشنو

کنون که عطر دلارایش
از فضا آمد

ستاره‏ای ز حریم
محمدی سر زد

«رضا» زلال کرامات
کبریا آمد

ز باغ سرخ ولایت،
دمید لاله‏ی سرخ‏

و عطر سرخ حضورش به
جان ما آمد

«رضا» تمام کرامت،
«رضا» تمام سخا

«رضا» گل بهاره‏ی
گلزار مصطفی آمد

سرود عشق بخوان
«نسترن» ز بزم خدا

برای خاطر غمدیدگان،
شفا آمد

لینک مطلب

توسط مصطفی محمدزاده در چهارشنبه 89/7/21 ساعت 3:39 صبح نظر

یا رضا

زمزمه‏ی عشق
O
ای حرمت، قبله‏ی حاجات من!
نام خوشت، ذکر مناجات من!

لاله‏ی گلخانه‏ی سبز خدا!
آینه‏ی باور من! ای «رضا»!

ساقی سرچشمه‏ی آب حیات!
زمزمه‏ی عشق! سرود نجات!

سرو گلستان حریم ولا!
نور خدا! آینه‏ی کربلا!

لمعه‏ای از نور تو، نور فلک‏
گوش به فرمان تو، خیل ملک‏

ای گل باغ ازلی! یا «رضا»
نام تو همنام «علی» یا «رضا»!

مقصد عالم سرکوی «رضا»ست‏
حرمت گل، از گل روی شماست‏

عشق تو، مقصود ز بود و نبود
مهر تو، دل از همه عالم ربود

لاله‏ی خوشبوی بهاران عشق‏
عطر گل سرخ گلستان عشق‏

یاد تو، ای سبزترین یادها!
برده همه صبر و قرار مرا

کاش! مرا تا در تو، راه بود
راه به گنجینه «الله» بود

یاور دلهای پریشان تویی‏
راه‏گشای ره ایمان تویی‏

از تو فلک یافته این سروری‏
ماه ز تو یافته روشنگری‏

عطر خدا، بوی دعا می‏دهی‏
درد نهان را، تو شفا می‏دهی‏

لاله‏ی رنگین معطر تویی‏
نور دل و دیده‏ی کوثر تویی‏

یار تویی، یار تویی، یار تو
مونس دلهای گرفتار، تو

ای ز تو شاداب، گل باورم‏
یاد تو آرام دل پرپرم‏

بر در تو دست نیاز من است‏
یاد «رضا» زمزمه‏ساز من است‏

نیست مرا جز تو کسی دادرس‏
نور خدایی، تو به فریاد رس.

مژده‏ی گل، مژده‏ی باران تویی‏
روشنی دیده‏ی یاران تویی‏

وامگذارم که پناه منی‏
اختر تابنده‏ی راه منی‏

سرخ‏ترین لاله‏ی باغ خدا!
از تو شد آیین محبت به پا

ای سر و جانها به قدومت نثار!
نادره‏ای، نادره‏ی روزگار!

ای به فدای قد دلجوی تو
عطر خدا می‏وزد از کوی تو

لاله صفت، از غم تو سوختم‏
تا که ره عشق تو آموختم‏

راه نجات است، تولای تو
آب حیات است، تمنای تو

ضامن آهوی دل زار من‏
این دل شیدای گرفتار من‏

از کرمت، از حرمت ای «رضا»!
یافته‏ام راه به سوی خدا

عشق تو و آتش جانسوز من‏
مهر تو و فکر شب و روز من‏

لاله‏ام و داغ به دل مانده‏ام‏
راه نمی‏دانم وامانده‏ام‏

یار تویی، مهر تو اندیشه‏ام‏
شیوه‏ی سبز رضوی، پیشه‏ام‏

هیچ ندارم که از آن بگذرم‏
در رهت، ای باغ گل باورم‏

از غم دوری به فغان آمدم‏
در طلبت، از سر جان آمدم‏

لاله‏ی پرپر دل شیدای من‏
لطف تو و دست تمنای من‏

سلسله جنبان زمین و زمان!
دست تو بر باور ما، سایبان‏

سجده‏ی افلاک، به درگاه توست‏
راه نجاتم به خدا! راه توست‏

لاله‏ام و داغ تو دارم «رضا»
لاله‏ی دلسوخته را، ره‏نما

ای تو همه ساز و همه سوز من!
ماه رخت، مشعله افروز من‏

مست ز یک جرعه‏ی نورم «رضا»
با تو لبالب ز حضورم، «رضا»

رمز شعر:
السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا علیه‏السلام

لینک مطلب

توسط مصطفی محمدزاده در چهارشنبه 89/7/21 ساعت 3:38 صبح نظر

روایت گل

روایت گل

شمع هدی، نور ولایت، رضا!
از گل و آیینه، روایت رضا!

لاله‏ی پرورده‏ی دامان عشق!
از تو بهار است، گلستان عشق‏

با تو، دل آینه نورانی است‏
فارغ از اندوه و پریشانی است‏

آینه از جلوه‏ی معبود، تو
راه به سر منزل مقصود، تو

قبله‏ی سبز تو، حریم خداست‏
بنده‏ی درگاه تو، از غم رهاست‏

از تو بود باغ جهان را صفا
از تو، گل سرخ بهار خدا!

زمزمه‏ی سبز دعای منی‏
از تو بود جان مرا، روشنی‏

سبز ز گلواژه‏ی نام توام‏
منتظر عطر پیام توام‏

با تو، پر از عطر گل باورم‏
بوی رهایی‏ست به بال و پرم‏

با تو، رها از غم دیرینه‏ام‏
مثل زلال دل آیینه‏ام‏

با تو، سفرهاست مرا تا خدا
دست نیاز و کرمت، یا رضا!

از کرم و لطف تو، دم می‏زنم‏
در خط سبز تو، رقم می‏زنم‏

باغ بهشت است سر کوی تو
قبله‏ی آیینه، گل روی تو

عطر حریم حرمت یا رضا!
می‏برد از دست، قرار مرا

با تو، دل از دست رها می‏کنم‏
بال و پری سوی تو، وا می‏کنم‏

جز در تو، نیست مرا دسترس‏
ای گل زهرا تو به فریاد رس!

«نسترن» و این همه دوری رضا!
رفته ز کف تاب صبوری، رضا

لینک مطلب

توسط مصطفی محمدزاده در چهارشنبه 89/7/21 ساعت 3:37 صبح نظر

یا امام رضا

رحمت عالم

گر صورتم به خاک رسد جای پای تو
بر عرش می‏رسد سرم اندر هوای تو

تو شهسوار مرحله پیمای بزم قرب‏
من خاکسار و، خاک نشین در سرای تو

مهمانم و ضعیف و اسیر هوای نفس‏
خود را رسانده‏ام در دولت سرای تو

کن دستگیرم که ز پا اوفتاده‏ام‏
دست من است و دامن جود و سخای تو

شاها توئی که رحمت عامی به عالمین‏
من کیستم که جان جهانی فدای تو

من مستحق یک نظرم ای پناه خلق‏
کز آن نظر شود مس من کیمیای تو

شادم از اینکه شادیم از شادی شماست‏
غمناک نیستم مگر از غصه‏های تو

لینک مطلب

توسط مصطفی محمدزاده در چهارشنبه 89/7/21 ساعت 3:36 صبح نظر

ضامن آهو

رخصت دیدار (مظاهر مصفا)

من مستم و حیران تو یا ضامن آهو
مدهوش و پریشان تو یا ضامن آهو

در بیشه‏ی شیران گذرد زهره ببازند
آهوی بیابان تو یا ضامن آهو

شب هندو و مهر آینه، مه عود فروز است‏
روز آینه گردان تو یا ضامن آهو

دل خاک رهت باد، سرافتاده به پایت‏
جان باد به قربان تو یا ضامن آهو

لبریز غم و دردم و رنجورم و دارم‏
امید به درمان تو یا ضامن آهو

آیم به پناه تو، امانم دهد از درد
جان داروی ایمان تو یا ضامن آهو

چون فاختگان حرم، آویخته طوقی است‏
برگردنم احسان تو یا ضامن آهو

یک لحظه بده رخصت دیدار که باشم‏
یک عمر ثناخوان تو یا ضامن آهو

یابم اگر از مهر تو یک ذره چو خورشید
تابم ز خراسان تو یا ضامن آهو

با شوق تو شب تا به سحر سوزم و گریم‏
چون شمع شبستان تو یا ضامن آهو

بر من نظری گر نکنی می‏روم از دست‏
دست من ودامان تو یا ضامن آهو

بر دامن این ملک، مه و مهر شب و روز
تابد ز گریبان تو یا ضامن آهو

گردن همه در رشته‏ی پیمان تو داریم‏
سر در خط فرمان تو یا ضامن آهو

تهران، دی ماه 1360

لینک مطلب

توسط مصطفی محمدزاده در چهارشنبه 89/7/21 ساعت 3:36 صبح نظر

< << 6 7 8 9 10 >> >