« زمان غم»   
رفت از جهان - حضرت صادق
سوى جنان - حضرت صادق
اى شیعیان شد گه ماتم
آمد فراهم زمان غم
چون دیدجور و جفا هر دم
از دشمنان حضرت صادق
از ظلم منصور بد بنیاد
از جور آن ثانى شدّاد
از هر کین زد ز دل فریاد
مولایمان حضرت صادق
آن عالم آل پیغمبر
نور دل ساقى کوثر
بر بى کسان مونس و یاور
حصن امان حضرت صادق
مسموم و شد آن شه خوبان
از ظلم منصور بى ایمان
افتاد در بستر او نالان
شد در فغان حضرت صادق
از جرم منصور بد اختر
از ظلم آن ملحد کافر
در رنج آن سید و سرور
روز و شبان حضرت صادق
اندر بقیع قبر آن مولا
ویران بود در دل صحرا
از این غم و محنت عظمى
شد در فغان حضرت صادق
خون در دل آل پیغمبر
کردند از اول و آخر
گشتند و گلهاى دین پرپر
یک تن از آن حضرت صادق
با « مشکیا» ناله کن یکسر
بر غربت آل پیغمبر
مخصوص آن حجت داور
جان جهان حضرت صادق

« زاده ‏ى زهرا »   
غرق به خون از غمت، جام شقایق
پرپر ز داغت شده هر گل عاشق
گردیده بر پا
ناله ‏ى زهرا
مسموم اعدا شده حضرت صادق( (2)
ناله کند در عزاى تو پیمبر
در غم تو نوحه خوان گردیده حیدر
عزیز زهرا
کشته ‏ى اعدا
گریه کن ماتمت جمع خلایق (2)
غرق به خون از غمت، جام شقایق
پرپر ز داغت شده هر گل عاشق
اى گل طاها
زاده ‏ى زهرا
رئیس مذهب تویى به امر خالق (2)
غرق به خون از غمت، جام شقایق
پرپر ز داغت شده هر گل عاشق

 ( سبک:غرق
به خون)***

« رئیس مذهب »  
شدم شعله ‏ور از غم مولاى دین
دل سوزان من شده شمعى حزین
مى‏سوزم از، غم عزایت
نوحه خوان گشته ‏ام برایت
هستى من به خاک پایت
یابن الزهرا شوم فدایت (3)
ز داغت آسمان، ببین خون گریه کرد
ز سوز ماتمت، زمین خون گریه کرد
عالم نوحه گرفت بر لب
هستى گشته ز غم لبالب
افتاد از پا رئیس مذهب
یابن الزهرا شوم فدایت (3)
شدى یک نیمه شب، برون از خانه ‏ات
نه عمامه و نه، ردا بر شانه‏ ات
به پاهاى برهنه مولا
رفتى در کوچه‏ ها چه تنها
آمد یادت عزاى زهرا
یابن الزهرا شوم فدایت (3)
سبک: ( دو دست باغبان...)
***

« ذکر فاطمه »          
مثل تو مادرا غریبم
هر چى غم بود شد نصیبم
بیا بالین من یه لحظه
تا بشه دیدنت طبیبم
مدینه خون کرده دلم
شده داغ تو قاتلم
رو لب من، وقت مردن، ذکر زهرا، یا زهرا
دلم از غصه، یه مدینه است
جگرم خون زهر کینه است
عمریه قلب آل حیدر
بى قراریه زخم سینه است
سر کشیدم یه جام زهر
تا نبینم مردم شهر
کوچه‏ هارو، ناله ‏ها رو، واغریبا واویلا
تا بقیعت پر مى‏کشم من
که ندارم طاقت موندن
پرو بال دلم شکسته
حالا که شد زمون رفتن
خسته هستم از این همه
رو لبم ذکر فاطمه
من غریبم، بى حبیبم، غریبا واغربتا
 سبک:( سر
راه تو رو مى‏گیرم....) ***

« دلبر فرزانه»     
در گوشه‏ ى هر خانه، محزون و غریبانه
بر شمع عزاى تو، دلها شده پروانه
هر دل شده در داغت، چون خیمه‏اى از ماتم
هر گوشه کسى گرید، تنها و غریبانه
در سینه غمى دارم، از غربت دلدارم
ماتم زده‏ ى یارم، قلبم شده غمخانه
باچاک گریبانم، نوحه ز غمت خوانم
سر گشته و نالانم، اى دلبر فرزانه
چون شیشه ‏ى عمر من، بشکسته به سنگ غم
باتیشه اندوهت، قلبم شده ویرانه
چون داغ عزایت را، باشمع دلم گفتم
مى‏سوزد و مى‏نالد، در کنج عزاخانه
یک کوچه پر از درد و یک خانه پر از آتش
بیرون شده نیمه شب، از خانه و کاشانه
اندوه مدینه را، جانا به که گویم من
کز غصه ‏ى جانسوزش سوزد دل دیوانه
من تربت پاکت را، بر دیده کشم هر دم
چون عطر بهشت است و بوى گل و ریحانه
کى گفته بود قبرت، بى شمع و چراغ اى گل
یک ماه کمان تابد، برخاک تو جانانه
خود مهر جهان تابى، در خاک عزا خفته
مهتاب شب افروزى، اى ماه حرمخانه
بانوى سیه پوشى، رو سوى بقیع آمد
بر قبر تو مى‏گرید، با اشک گهر دانه
مادر به برت نالد، باقد کمانى‏اش
ماتم زده جان دادى، با کینه بیگانه
مشتاق بقیعم من، راهم بده‏ اى جانا
تا که دهم از شوقش، جان بر سر شکرانه
سبک: یاران چه غریبانه   ***

« در میان کوچه ‏ها »       
من که چون گل در کف خارو خس افتاده ‏ام
در میان کوچه‏ ها از نفس افتاده‏ ام
گه چو زهرا مادرم مى‏شدم نقش زمین
گه چو بابایم على، بوده‏ ام خانه نشین
بین ره غیر از خدا کس نمى‏داند چه شد
زنده پیش چشم من ماجراى کوچه شد
صادق آل اللهم زاده‏ ى ثاراللهم
روز و شب خون مى‏چکد از دو چشمان ترم
کاش بودم پشت در، من به جاى مادرم
من به قربان تو و روى حکاکى شده
من بگردم دور آن چادر خاکى شده

« داغ جانسوز » 
دوباره در ماتم نشسته مکتب ما
از داغ جانسوز رئیس مذهب ما
امام صادق امام صادق
در دل ما محفل ماتم فزون است
دیده ما سینه ما لبریز خون است
از خون دل این آب و گل آلاله گون است
نشسته آه و حسرت و غم بر لب ما
بر غربت شیخ الائمه دیده گرید
بر آن تن از زهر و غم کاهیده گرید
با یاد قبرش این دل غمدیده گرید
باشد طواف قبر پاکش مطلب ما
وقتى شرر زد زهرکین بر پیکر او
آتش گرفت و سوخت از پا تا سر او
شد بسته با دست شهادت دفتر او
داغش بود هم مجلس روز و شب ما
یارب از آن مظلوم عدل آیین چه دیدید
کاین سان قباى ظلم بر قدش بریدند
سجاده را از زیر پاى او کشیدند
مسموم از کین شد رئیس مذهب ما
روز عزاى صادق آل رسول است
خون جگر جارى از چشمان بتول است
آه ملال از دل بکش مهدى ملول است
در ماتمش خیزد ز دلها یا رب ما

« جسم مسموم »       
یا زهرا کن نظاره‏ ام، نظاره ‏ام نظاره ‏ام
سوزان همچون ستاره‏ ام، ستاره ‏ام ستاره ‏ام
در دل داغ تو دارم - از غصه جان سپارم
غریبا واغریبا(3)
من وارث غم تو در، مدینه ‏ام مدینه‏ ام
مانده اندوه و داغ تو، به سینه‏ ام به سینه ‏ام
مانند تو غریبم، یادت باشد طبیبم
غریبا واغریبا(3)
جسم مسموم من رود، سوى کفن سوى کفن
ذکر یا فاطمه بود، اشهد من اشهد من
آیم اى مه جبینم - تا روى تو ببینم
غریبا واغریبا(3)
دشمن با کینه‏ ى على، کُشد مرا کُشد مرا
من هم بهر ولایتش، شدم فدا شدم فدا
قرآن ناطقم من - امام صادقم من
غریبا واغریبا (3)
 سبک: ( ستاره ‏ام ستاره ‏ام...)
***