« فرمانده مذهب»
اندر مدینه، اى خدا محشر به پا شد
فرمانده مذهب، شهید اشقیا شد
رخت عزا بر قامت اهل ولا شد
از شیعیان بانگ اماما بر سما شد
روز عزا شد محشر به پا شد
شد کشته از زهر جفا امام صادق
آن حجت دین خدا قرآن ناطق
استاد دانشگاه این بحر حقایق
مسموم شد از زهر منصور دوانق
از این مصیبت بر سما شور و نوا شد
روز عزا شد محشر به پا شد
زهرا به جنت زین مصیبت دیده گریان
رخت عزا بر قامت ختم رسولان
شیر خدا ناله کند از جور عدوان
شد کشته صادق از براى نشر قرآن
از ماتمش ارض و سما ماتم سرا شد
روز عزا شد محشر به پا شد

« قرآن ناطق »  
قرآن ناطق کشته شد واى واى!
امام صادق کشته شد واى واى!
از جور منصور دغا واى واى
مدینه شد ماتم سرا واى واى
زهرا عزا بهر پسر گرفته
امام صادق را به بر گرفته
موسى بن جعفر در عزاست امشب
مدینه همچون کربلاست امشب
عباسیان کار یزید کردند
امام صادق را شهید کردند
از داغ صادق دل ما شکسته
زهر جفا بر جگرش نشسته
امام صادق قبله ‏گاه راز است
سفارش آخرش از نماز است
گناه آن مولا چه بود منصور
که زهر تو جانش ربود منصور
مدینه آن ودیعه را چه کردى
ششم امام شیعه را چه کردى
شکسته قلب فاطمه ز داغش
سلام ما به قبر بى چراغش
از زهر سوزان پیکرش بسوزد
خانه‏ ى او چون مادرش بسوزد

« شاه دین »
اى مظهر جان آفرین، حضرت صادق
اى حق تو را صد آفرین، حضرت صادق
اى روضه دلجوى تو بهتر از رضوان
آسایش اندر کوى توبه ز جاودان
اى مظهر لطف خدا حجت یزدان
آیات رب العالمین حضرت صادق
رخسار نورانى تو مصطفى را نور
از نور تو ما را بود جان و سر پرشور
از بغض و غدارى شده خصم تو منصور
اى آفتاب ملک دین حضرت صادق
از بهر قتلت آن لعین چون مصمّم شد
زین واقع شاه مبین همدم غم شد
چشم على مرتضى غرق دریم شد
در روضه خلد برین حضرت صادق
اى هادى خلق جهان نور یزدانى
بر مذهب اسلامیان شاه بى ثانى
دلخسته از ظلم خسان نور ربانى
مسموم زهر ظلم و کین حضرت صادق
چون زهر کین در کام تو ریخت با محنت
کرد آن عدوى بد گهر با غم و خفت
بنمود داغت خون دل ما همه امّت
چون قلب « سراج »  حزین حضرت صادق

« شمع سحر »  
( قرآن
ناطقم
ساقى صادقم) (2)
( رو
سوى فاطمه‏ ام
یا زهرا زمزمه ‏ام) (2)
واویلا واویلا(4)
(با زهر دشمنان
برلبم گشته جان) (2)
بشکسته بال و پرم
خون گشته چشم ترم
اى مادرم ماتم تو
مى‏آید در نظرم
واویلا واویلا(4)
( داغ
کرببلا
مى‏سوزاند مرا )(2)
من که شمع سحرم
غمها باشد ثمرم
یاد اندوه حسین
مى‏سوزاند جگرم
واویلا واویلا(4)
( من
نور دلهایم
محبوب طاهایم) (2)
من پور فاطمه‏ ام
با او در زمزمه‏ام
بر حیدر وارثم و
عشق و جان همه ‏ام
واویلا واویلا(4)
سبک:( شیر
این صحرایم ) و (با رمزیا...) ***

« صاحب
مذهب »

صاحب
مذهب تویى، اى ثمر فاطمه

نغمه‏
ى هر لب تویى، اى پسر فاطمه

معنى
قرآن و دین، مظهر نور مبین

حال
مرا هم ببین، اى ثمر فاطمه

ذاکر
نام توام، عبد غلام توام

مست
کلام توام، اى گهر فاطمه

در
شب ظلمت شدى، نور درخشان راه

همچو
ستاره تویى، در سحر فاطمه

غریب
اهل کسا، یکسره میراث تو

شد
ز غریبى تو، خون جگر فاطمه

شهر
مدینه بود، شاهد مظلومى‏ات

کشته
تو را دشمن خیره سر فاطمه

زهر
جفا داده و خانه‏ ات آتش کشید

بهر
تو گرید هنوز، چشم‏ تر فاطمه

 ( سبک: اى که مرا خوانده‏ اى)
***

« شاه دین »
اى مظهر جان آفرین، حضرت صادق
اى حق تو را صد آفرین، حضرت صادق
اى روضه دلجوى تو بهتر از رضوان
آسایش اندر کوى توبه ز جاودان
اى مظهر لطف خدا حجت یزدان
آیات رب العالمین حضرت صادق
رخسار نورانى تو مصطفى را نور
از نور تو ما را بود جان و سر پرشور
از بغض و غدارى شده خصم تو منصور
اى آفتاب ملک دین حضرت صادق
از بهر قتلت آن لعین چون مصمّم شد
زین واقع شاه مبین همدم غم شد
چشم على مرتضى غرق دریم شد
در روضه خلد برین حضرت صادق
اى هادى خلق جهان نور یزدانى
بر مذهب اسلامیان شاه بى ثانى
دلخسته از ظلم خسان نور ربانى
مسموم زهر ظلم و کین حضرت صادق
چون زهر کین در کام تو ریخت با محنت
کرد آن عدوى بد گهر با غم و خفت
بنمود داغت خون دل ما همه امّت
چون قلب « سراج »  حزین حضرت صادق

« شام هجران »     
شب غم سر شد و آخر شد شام هجران
به سویت پر کشم با این دل خون، فاطمه جان
به بالینم بیا تا، دهم من جان خود را
به سوى کوثر امشب، روم با ذکر زهرا
بیا این سحر، مرا هم ببر، به سوى بزم جانان
چو بینم تو را، شود با صفا، شب دیدار مهمان
( بیا فاطمه (2) به بالین
من اى یار ) (2)
به بال خسته ‏ام پر مى‏کشم تا اوج
افلاک
دگر راحت شدم از دیدن آن چادر و خاک
نبینم با دل زار، دگر آن کوچه‏ ى یار
نیاید بر دل من، دگر یادى ز مسمار
بیا مادرم، تو بر بسترم، که بر حالم طبیبى
چو مهمان بیا، به چشم ترم، که بر جانم حبیبى
( بیا فاطمه (2) به بالین
من اى یار) (2)

« زهر کین »         
صادق آل رسول
میوه‏ ى قلب بتول
کشته شد در راه دین
یا امیرالمومنین
زهر کین زد شررش
شده پاره جگرش
از جفاى مشرکین
یا امیرالمومنین
بهر نشر عدل و داد
بى کسانه جان بداد
رهبر اهل یقین
یا امیرالمومنین
بسکه در تاب و تبم
جان رسیده بر لبم
خون شده قلب حزین
یا امیرالمومنین
جان من آمد به لب
روز من گردیده شب
از جفاى مشرکین
یا امیرالمومنین
کربلایى نوحه گر
خاک غم بنما به سر
زین مصیبت دل غمین
یا امیرالمومنین

« زمزمه ‏ى قدسیان »  
غرق عزا از غمت، اهل دو دنیا شده
خون جگر از ماتمت، حضرت زهرا شده
بانگ غریبى تو، مى‏رسد از هر کران
طعمه‏ ى باد فنا، هستى دنیا شده
گشته عزادار تو، سلسله انبیاء
رخت عزا بر تن، حضرت طاها شده
جمله سیه پوش تو، حور و ملک سر به سر
نغمه ‏ى اهل جنان، ناله و غوغا شده
زمزمه‏ ى قدسیان، ضجه ‏ى هفت آسمان
شعله‏ ور از داغ تو، جنت اعلى شده
شهر مدینه هنوز، بر تو کند ناله ‏ها
یکسره در اشک و خون، دیده و دل‏ها شده
حلقه ‏ى ماتم زده، جمع خلایق همه
چون پسر فاطمه، کشته‏ ى اعدا شده
سبک:
حله‏ام احرام خون ***