(  علی همای رحمت  )

علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا  را                           که بما سوی فکندی همه سایه هما را

دل اگر خدا شناسی همه در رخ علی  بین                           به علی شناختم من بخدا قسم  خدا  را

مگر سحاب رحمت تو بباری ار نه دوزخ                           به شرار قهرسوزد همه جان ما سوی را

برو ای گدای  مسکین  در خانه  علی  زن                          که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را

به جزء از علی که گوید به پسرکه قاتل من                         چو اسیر توست اکنون به اسیر کن مدارا

به جز از علی که آرد پسری ابوالعجائب                            که علم کند به عالم شهدای کربلا را

چو به دوست عهد بندد ز میان پاک بازان                           چو علی که می تواند که بسر برد وفا را

نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت                          متحیرم چه نامم شه ملک لا فتی را

به دو چشم خون فشانم هله ای نسیم رحمت                         که زکوی او غباری به من آر توتیا را

به امید آنکه شاید برسد به خاک پایت                               چه پیام ها سپردم همه سوز دل صبا را

چو توئی قضای گردان به دعای مستمندان                         که زجان ما  بگردان ره آفت قضا را

چه زنم چو نای هر دم ز نوای شوق او دم                        که لسان غیب خوش تر بنوازد این نوا را

همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی                        به  پیام  آشنائی  بنوازد  آشنا  را

ز نوای مرغ یا حق بشنو که در دل شب                     غم دل به دوست گفتن چه خوش است شهریارا

                                                  شهریا ر

شعر ضربت

 بر قلب زینب ابر غم می ‏بارد امشب

سوز دلش بوی مدینه دارد امشب

 زینب ز ابر دیده می ‏بارد ستاره

دارد به پیشانی بابایش نظاره

 آرام بهرش سفره افطار چیند

در چشم او رخساره مادر بیند

 این عالمه غیر معلم بی قرار است

آگه شده بابای او چشم انتظار است

 آرامش او کرده زینب را پریشان

گوید پدر اینگونه قلبم را ملرزان

 ای کاش من در کوچه سیلی خورده بودم

اینجا نبودم در مدینه مرده بودم

 ای کوچه‏ های کوفه از غربت بمیرید

بوسه ز پای رهبری مظلوم گیرید

 ای خاک نخلستان ز رویش توشه بردار

خود را به زیر پای او آرام بگذار

 مرغان عاشق راه مولا را بگیرید

او بی کس است امشب شما بهرش بمیرید

 امشب علی مات جمالی لاله گون است

ذکر لبش«انا الیه راجعون»است

 خانه نشین داغ زهرای نجیب است

دلخسته از نامردی شهری غریب است

 محراب را چون پشت در گلگون نماید

بر شهر خونین او سر غربت بساید

 بهر علی هنگامه پرواز گردید

تا که ز پا افتاد دستش باز گردید

شعر ضربت

 بر قلب زینب ابر غم می ‏بارد امشب

سوز دلش بوی مدینه دارد امشب

 زینب ز ابر دیده می ‏بارد ستاره

دارد به پیشانی بابایش نظاره

 آرام بهرش سفره افطار چیند

در چشم او رخساره مادر بیند

 این عالمه غیر معلم بی قرار است

آگه شده بابای او چشم انتظار است

 آرامش او کرده زینب را پریشان

گوید پدر اینگونه قلبم را ملرزان

 ای کاش من در کوچه سیلی خورده بودم

اینجا نبودم در مدینه مرده بودم

 ای کوچه‏ های کوفه از غربت بمیرید

بوسه ز پای رهبری مظلوم گیرید

 ای خاک نخلستان ز رویش توشه بردار

خود را به زیر پای او آرام بگذار

 مرغان عاشق راه مولا را بگیرید

او بی کس است امشب شما بهرش بمیرید

 امشب علی مات جمالی لاله گون است

ذکر لبش«انا الیه راجعون»است

 خانه نشین داغ زهرای نجیب است

دلخسته از نامردی شهری غریب است

 محراب را چون پشت در گلگون نماید

بر شهر خونین او سر غربت بساید

 بهر علی هنگامه پرواز گردید

تا که ز پا افتاد دستش باز گردید

شب شهادت

 در خانه دگر جز گل امید گلی نیست

جز سوخته دلهای غم آلود دل نیست

 بابا چه کنم کرده طبیب تو جوابم

گوید که مداوای دگر بهر علی نیست

 زینب نکند صبر اگر، وای به حالم

جز اشک حسینم مدد محتملی نیست

 با اینکه مدارای تو شد شامل قاتل

جز بغض تو در سینه آن خصم ولی نیست

 آنانکه به کف شیر گرفتند برایت

در عهد و وفاشان به تو اهل عملی نیست

 با طایفه کوفه بگویید پس از این

آسوده بخوابید که جنگ جملی نیست

 می‏ بینم از این پس بخدا غربت خود را

من بعد برای حسنت تنگ دلی نیست

 دیگر نتوان ماند ز بعد تو به کوفه

همدردی و دلسوزی شان جز حیلی نیست

 در شیون کوفی اُفقی تار ببینم

تا هلهله لشگر کوفی خللی نیست

ای حریم حرم عشق سرای تو علی

کشور عشق همه تحت لوای تو علی

کشتی عشق تو در بحر طلب موج شکاف

نا خدای تو به هر ورطه خدای تو علی

توآن شاه ولایت که شهان دو جهان

 چون گدایان شده محتاج عطای تو علی

شهپر قدسی جبریل امین در دل عرش

شرف آورد به کف از کف پای تو علی

مسند عدل تو تا روز قیامت خالی ست

نزند هیچ کسی تکیه به جای تو علی

آزمون شب هجرت که بود مبدا عشق

مهر تایید خدا شد به وفای تو علی

بسکه نا مردمی از مردم نادان دیدی

چاه شد در دل شب عقده گشای تو علی

مانده بر گردن تاریخ جهالت تا حشر

خون دانایی و انصاف و صفای تو علی

باده نوش گنه از آتش دوزخ برهد

گر چشد جرعه ای ازجام ولای تو علی

میتراودغزل عشق تو از طبع(سهی)

تا به هر کوی شود نغمه سرای تو علی

باعشق علی هرکه سروکار ندارد

خشکیده نهالیست برو بار ندارد

ماغرق گناهیم و ز اتش نهراسیم

اتش به محبان علی کار ندارد

در روز جزا قافله خلد نشینان

جز ال علی قافله سالار ندارد

به جز علی نباشد به جهان گره گشایی

طلب مدد از او کن چه رسد غم و بلایی

چو بکار خویش مانی در رحمت علی زن

به جز او به زخم دلها ننهد کسی دوایی

ز ولای او بزن دم که رها شوی ز هر غم

سر کوی او مکان کن بنگر که در کجایی

بشناختم خدارا چو شناختم علی را

به خدا نبرده ای پی اگر از علی جدایی

علی ای حقیقت مطلق علی ای ولی مطلق

تو جمال کبریایی اگر از خدا جدایی

نظری زلطف و رحمت به من شکسته دل کن

تو که یار دردمندی تو که یار بی نوایی

همه عمر همچو(شهری)طلب مدد از او کن

که بجز علی نباشد به جهان گره گشایی

تیر محبت تورا منم نشانه یا علی

گرفته بر زیارت دلم بهانه یا علی

بار ولایت تو را به دوش دل گذاشتم

کوه معاصیم فتاده از سر شانه یا علی

ای زدودیده ام روان خون سر شکسته ات

 ای زدلم گل غمت زده جوانه یا علی

تو کز عطوفت دلت شیر دهی به قاتلت

دست تهی کجا مرا کنی روانه یا علی

تو قهرمان خیبری چرا کنار بستری

هما چگونه سر کند درآشیانه یا علی

ای پدر یتیم ها دو چشم خود ز هم گشا

طفل یتیمت آمده بر در خانه یا علی

داغ تو کرده آتشم هر نفسی که می کشم

شعله آهت از دلم کشد زبانه یا علی

فدای دیده ترت چه شد که مثل همسرت

شد بدن مطهرت دفن شبانه یا علی

قسم به خون پاک تو به قلب چاک چاک تو

که کشته بارها تو را تیغ زمانه یا علی

مرگ تو بود آن زمان که بین خانه دشمنان

زدند همسر تو را به تازیانه یا علی

عمر تو یافت خاتمه در شب دفن فاطمه

بر جگرت زداغ او مانده نشانه یا علی

طوطی طبع (میثمت)یاد کند چو از غمت

ناله دمد زسینه اش جای ترانه یا علی

دل را زعلی بگیرم چه کنم

بی یاد علی اگر بمیرم چه کنم

فردا که کسی را به کسی کاری نیست

دامان علی اگر نگیرم چه کنم

مجمع الذاکرین بیت اباصالح(عج)مشهدمقدس

تلفن راهنما

09157000042-  09156000041

من بنده ناتوان و مولا علی است

پیوند دل غریب من با علی است

من زنده به عشق مرتضایم زیرا

ذکر ضربان قلب من یا علی است