شام غریبان امام علی (ع)

 بابا چرا ما را تو تنها وانهادی

ما را میان اهل کوفه جا نهادی

 رفتی و لبخند عدو شد آشکارا

آنکس که فرمودی کنیم با او مدارا

 رفتی و بعد از داغ سنگینت پدر جان

مانده بجا محراب رنگینت پدر جان

 رفتی وقلب دخترت بی تاب گشته

چون شمع سوزانی حسینت آب گشته

روضه بستر امام علی(ع)

 گویید به این طفلان من شیر نمی ‏خواهم

اینگونه یتیمان را دلگیر نمی‏ خواهم

 ای اهل وفا گویید با قوم جفا پیشه

بردست یتیمانم زنجیر نمی‏ خواهم

 یک روز به ظرف شیر یک روز به ضرب تیر

خود شیر خدا هستم شمشیر نمی‏خواهم

 از زینبم استقبال با سنگ نمی ‏ارزد

از لشگرم استقبال با تیر نمی ‏خواهم

 ارکان نمازم را بی واهمه بشکافید

هنگام نماز امّا تکفیر نمی ‏خواهم

 تکریم کنم امروز در کوفه یتیمان را

کوفی! ز یتیمانم تحقیر نمی‏خواهم

 دل تنگ رسول اللّه دل بسته زهرایم

در دیدن دلداران تأخیر نمی‏ خواهم

 مشتاق به دلدارم لبیک به لب دارم

یک لحظه لقاء اللّه را دیر نمی ‏خواهم

 با قاتلم ای دلبند از لطف مدارا کن

هنگام قصاصش هیچ تأثیر نمی‏خواهم

روزی امیرالمومنین(ع)خدمت پیامبر اکرم(ص)و جبرئیل هم حاضر بود.جبرئیل حضرت علی(ع)را بسیار بزرگ داشت وبه پیامبر اکرم (ص)عرض کرد حضرت علی (ع)بر گردن من حق تعلیم دارد. همانا هنگامی که خداوند مرا خلق کرد به من خطاب فرمود:تو کیستی؟من کیستم؟نام تو چیست؟

در جواب بیچاره ماندم و خاموش بودم. این جوان در عالم نورحاضر شد فرمود:بگو تو پروردگار جلیلی و نام تو جمیل است ومن بنده ذلیلم و نامم جبرئیل می باشد.

پیامبر(ص)به جبرئیل فرمود:مدت عمر تو چقدر است؟

جبرئیل عرض کرد:در کنار افق ستاره ای است که در هر سی هزار سال یک بار دیده می شود و من سی هزار بار آن ستاره را دیده ام.

منبع:ناسخ ج حضرت امیر(ع)

از امیرالمؤ منین معنى ایمان را پرسیدند، فرمود:  
 

شکیبایى را نیز چهار شعبه است : شوق و ترس و پارسایى و انتظار. پس ، هر که در او شوق بهشت باشد، باید که از شهوات دورى جوید و هر که از آتش دوزخ ترسد، باید که از محرمات اجتناب کند، و هر که در دنیا پارسایى گزیند، تحمل مصیبتها بر وى آسان شود و هر که در انتظار مرگ باشد، به کارهاى نیک شتاب کند.
و یقین را چهار شعبه است : بینایى هوشمندانه و دریافت از روى حکمت و پند گرفتن از چیزهاى عبرت آمیز و رفتن به روش پیشینیان . هر که از روى هوشمندى نگرد، حکمت بر وى آشکار شود و هر که از حکمت بر وى آشکار شود، آموخته است که چگونه از حوادث عبرت گیرد و هر که عبرت گرفتن را آموزد، گویى با گذشتگان در گذشته ، زیسته است .
و عدالت را چهار شعبه است : فهمى که به عمق چیزها رسد و علمى که حقایق را دریابد و داورى کردنى نیکو و راسخ بودن در بردبارى . آنکه نیکو فهم کند به عمق دانایى رسد و هر که به عمق دانایى رسد، از آبشخور احکام دین سیراب بیرون آید و هر که بردبارى را شعار خود سازد، در کارها تقصیر ننماید و در میان مردم ، ستوده زیست کند.
جهاد را نیز چهار شعبه است : امر به معروف و نهى از منکر و پیکار در راه دین و دشمنى با فاسقان . پس ، هر که امر به معروف کند، مؤ منان را پشتیبانى نیکوست و هر که نهى از منکر نماید، بینى منافقان را بر خاک مالیده و هر که در راه خدا پیکار کند، آنچه را بر عهده داشته به جاى آورده و هر که با فاسقان دشمنى کند و براى خدا خشمگین شود، خدا را در روز جزا خشنود ساخته است .
کفر را چهار پایه است : کنجکاوى بیهوده و خصومت کردن و انحراف از حق و دشمنى ورزیدن . کسى که در کارها بیهوده کنجکاوى کند، به حق نرسد. هر که به سبب نادانى به خصومت پردازد، همواره دیده اش از دیدن حق نابینا باشد و هر که از حق منحرف گردد، نیکى را بدى انگارد و بدى را نیکى پندارد و به باده گمراهى مست شود و هر که دشمنى ورزد، راههایش ناهموار و پر وحشت گردد و کارش دشوار شود و راه بیرون شدن بر او بسته ماند.
شک را نیز چهار شعبه است : جدال بیهوده و هول و هراس و دودلى و تسلیم . هر که جدال را عادت خود سازد شبش به روز بدل نگردد و هر که از کارهایى که در پیش دارد بترسد، واپس ماند و به مقصود نرسد و هر که به تردید و دودلى گرفتار آید، پس سپر سمهاى شیاطین شود و هر که به تباهى دنیا و آخرت تن در دهد، هم در دنیا هلاک شود و هم در آخرت .

اعتراف بیگانگان درباره علی بن ابی طالب(ع)

1:ابن ابی الحدید سنی معتزلی او را شگفت انگیز ترین مرد آفرینش(اعجوبة الکون)نامید وصریحا گفت: با عقل و دانش بشری کوچک و محدود نمی توان بعظمت وبزرگی پسر ابوطالب پی برد.

2:میخائل نعیمه نویسنده معاصر و غیر مسلمان در مقدمه ای که بر کتاب(الام علی صوت العدالة الانسانیة)نوشته است میگوید علی یکی از بزرگان جهان انسانیت است که در سرزمین عرب متولد شده ودر دامان تربیت اسلام پرورش یافته ولی تنها متعلق به عربها و مسلمانها نیست وگرنه چگونه زندگی پر افتخارش قلب وروح یکنفر نویسنده مسیحی مانند جورج جرداق را می توانست بآتش عشق ومحبت شعله ور سازدتا تجربه وتحلیل زندگانی او بپردازد وهمچون شاعری توانا و نقاشی چیره دست داستانهای قهرمانی او را بسراید

وپیکریه مردانه او را ترسیم نماید او که خیال میکند علی تنها در میدان نبرد قهرمان بوده است وبس. نه علی در صفای بینش. پاکی وجدان.سحر بیان.منطق رسا.عمق انسانیت.حرارت ایمان. یاری کردن محرومان.نصرت ستمدیدگان. تسلیم محض بودن در مقابل حق و حقیقتقهرمان و پهلوان بود.

3:جورج جرداق نویسنده مسیحی:بعد ترسیم جمال دلارل و ملکوتی امام فارغ میشود وقهرمانی های او را با قلم توانای خویش مجسم ساخته فضائل اخلاقی سجایای انسانی وشمه ای از کلمات دُر بار و فرمانهای روح افزایش را بیان میکند.

تفاوت نمیکندتو ای خواننده چه این شخصیت بزرگ را بشناسی و چه نشناسی چه بدانی منظورم از این راد مرد بزرگ که جامع صفات حمیده است کیست و چه ندانی حقیقت وتاریخ گواهی میدهد که این شخصیت کسی جز شهید راه حقیقت و پدر شهیدان علی بن ابیطالب(ع)صدای عدالت انسانیت و شخصیت ابدی مشرق زمین دیگری نیست.سچس به روزگار میگوید اوه ای دنیا چه می شد اگر قوای خود را جمع میکردی و امکاناتت را متمرکز می نمودی ودر هر عصر وزمانی یک نفر مانند علی در عقل ودل خردو حساس. منطق وبیان.وسایر فضائل بوجود می آوردی هیهات.

(من میگویم که ای جورج جرداق وای مردم دنیاشما اگر نمی دانید ما میدانیم و معتقدیم که بعد از علی بن ابی طالب(ع) وهمچنین راد مردانی از امامان و پیشوایان ما بوده و الان هم هست صد حیف که که غایبست و ما شیعیان بوجود ایشان در دنیا افتخار میکنیم واز فرمایشات و اوامر امر ایشان استفاده کرده واطاعت می نمائیم.)

4:جبران خلیل جبران شاعر حکیم ونویسنده مسیحی میگوید پسر ابو طالب مُرد در حالیکه شهید عظمت وبزرگواری خود شد؛از دنیا رفت در حالیکه ذکر خدا بین دو لب او بود؛جهان را بدرود گفت ودر دل مشتاق پروردگارش بود،رفت در حالیکه عربها او را نشناختند و حقیقت مقامش را درک نکردند،ولی بالاخره در میان همسایگان فارس(ایرانیان)کسانی پیدا شدند که گوهر را از سنگریزه تمیز دادند.

عالم که به رویت نگران است حسن

لب تشنه آن چشمه جان است حسن

از حسن تو خواستم بگویم دیدم

حسن تو زنام تو عیان است حسن

عالم که به رویت نگران است حسن

لب تشنه آن چشمه جان است حسن

از حسن تو خواستم بگویم دیدم

حسن تو زنام تو عیان است حسن

مرغ دل آوای چمن می زند

دست توسل به حسن می زند

بازا که هنگام شکفتن است

با گل روی تو سخن گفتن است

گل که بگفتم تو زگل بهتری

چون گل گلخانه پیغمبری

غنچه لبخند تو وا می شود

خاک به لطف تو طلا می شود

چشمه زمزم نمی از دیده ات

وصف گل از خوی پسندیده ات

ماه بگویم به تو یا آفتاب

ای پسر با ادب بو تراب

از همه خوبتران خوبتر

نزد خدا از همه محبوبتر

پیر خرابات معانی تویی

حجت حق حیدر ثانی تویی

سینه تو مخزن اسرار عشق

روی مهت منبع انوارعشق

خال سیاهت حجر الاسود است

بوسه گه قبله و نه گنبد است

شیعه که دیوانه و مفتون توست

ای پسر فاطمه ممنون توست

فاطمه را نور دو عینی حسن

محرم اسرار حسینی حسن

نام تو مارا دو جهان آرزوست

مرحمتی کن که بقیع آرزوست

گوشه چشمی تو به(خوشزاد)کن

این دل محنت زده را شاد کن

می نشستی گر دمی بر در کاشانه ات

بین کوچه می شدند مردمی پروانه ات

بس که می شد بین شهر دیده ها بر روی تو

بسته می شد راهشان در کوی تو

آمدی و چهرات شد بهار فاطمه

یوسف زهرایی ام ای نگار فاطمه

چون شکوفا شد گل روی ماهت در چمن

 با قدومت یا حسن شد علی ابالحسن