مصطفی محمدزاده - منتظران مشهدالرضا

ای مشک نریز آبرویم

/بر باد مده تو آرزویم

ای مشک اگر چه عرصه تنگ است

بی آب روم به خیمه ننگ است

جنگ است و تمام همتم جنگ

سربازم و استطاعتم جنگ

سربازم و غم نمی شناسم

از کشته شدن نمی هراسم

هر جا که وظیفه جبهه بگشود

شمشیر به دوش عهده ام بود

امروز که در دلم خروش است

لینک مطلب

توسط مصطفی محمدزاده در یکشنبه 89/9/14 ساعت 7:53 عصر نظر

یا عباس

ای ماه بنی هاشم خورشید لقا عباس

ای نور دل حیدر، شهدا عباس

ای از تو دل اطفال روشن به امید آب

ای ساقی غم پرور،‌میزان وفا عباس

ای تشنه آب آور،‌ای کشته نام آور

ای صف شکن لشکر سردار صفا عباس

لب تشنه شدی بر آب لب دوخته برگشتی

جان را به لب آوردی با عین رضا عباس

ای میر علمداران ، سقای وفا داران

د رجمع فدا کاران بودی به سزا عباس

تو درس وفا داری با دست جدا دادی

دست همه محزون گیر از بحر خدا عباس

لینک مطلب

توسط مصطفی محمدزاده در یکشنبه 89/9/14 ساعت 7:52 عصر نظر

یا علمدار

ای که پرچمدار عشقی، قامت رعنات کو

ای که موسای زمانی آن ید بیضات کو

ای که اندر دشت خونین قاف قهری قهرمان

در سیاهی‌های دوران تیغ بی پروات کو

ای که عالم بر سر سودای عشقت گیج بود

بار دیگر تا ببینم آن سر و سودات کو

ای وجود تشنه‌ات دریای گوهرزای عشق

آن وجود تشنه و آن جون چود دریات کو

ای که سقای تمام تشنه کامانی بگو

مشک پاره پاره سوراخ سر تا پات کو

عاقبت ای آرزوی تشنه کامان حسین

آن رخ و آن قد سر و سر بپا معنات کو

لینک مطلب

توسط مصطفی محمدزاده در یکشنبه 89/9/14 ساعت 7:51 عصر نظر

یا عباس

اگر شب تا سحر پاس حرم دارم چه غم دارم

چرا در خیمة سلطان قدم دارم چه غم دارم

سیاهی دور شو از خرگه سلطان مظلومان

که شیر بیشة ایجادم و پاس حرم دارم چه غم دارم

اگر زیر و زبر سازم تمام ملک امکان را

من از سلطان مظلومان رقم دارم چه غم دارم

کشیدم دست و دل از این جهان و عالم امکان

حریم قرب حق را محترم دارم چه غم دارم

اگر از تیغ ابرو غارت دلها کنم امروز

که این سرمایه از فخر امم دارم چه غم دارم

بحمدالله و المنه که من سقای طفلانم

ولی این منصب شاهانه از فخرامم دارم چه غم دارم

بود این افتخار من برغم کوری دشمن

که برکف سر برای مظهر جود و کرم دارم چه غم دارم

الا ای اهل سکان سما لب را فرو بندید

بخواب نازناموس خدا در این حرم دارم چه غم دارم

لب عطشان اگر جان بسپرم در رهگذار دوست

بجان دوست در ملک بقا بحر کرم دارم چه غم دارم

سرم گرم زیب نی گردد چو مهر عالم امکان

بزیب نیزه می بینم جهانی را خدم دارم چه غم دارم

اگر در بحر عصیان غرق باشد قطره می گوید

علی دارم حسن دارم حسین دارم چه غم دارم

لینک مطلب

توسط مصطفی محمدزاده در یکشنبه 89/9/14 ساعت 7:49 عصر نظر

یا عباس

آمدم با چه شتابی ز حرم در بر تو

با امیدی‌که‌ببینم‌رخ‌جان‌پرور تو

سر و مشک‌و علم‌و دست‌تو از هم‌چو گسست‌

دشمنم‌گفت‌که‌: پاشید ز هم‌لشگر تو

نیست‌تقصیر فرات‌این‌همه‌شرمندگی‌ات

خشک‌شد دیده‌اش‌از ریختن‌ساغر تو

گر که‌از شرم‌سر از سجده‌نیاری‌بالا

پس‌چسان‌تیر بر آرم‌ز نگاه‌تر تو

از غم‌مشک‌ز بس‌دیدة‌تو خونبار است

ریخته‌خون‌چو نقابی‌به‌رخ‌انور تو

بیش‌از این‌تا که‌تو احساس‌به‌غربت‌نکنی

مادرم‌فاطمه‌آمد عوض‌مادر تو

شده‌مجموعه‌ای‌از خاطره‌پا تا به‌سرت‌

یاد حیدر کنم‌از زخم‌عمیق‌سر تو

کمرم‌راست‌نگردد ز چنین‌خم‌شدنت‌

با چه‌رویی‌ببرم‌سوی‌حرم‌پیکر تو

روضه‌خوانان‌عطش‌از عطشم‌دم‌نزنند

که‌دهند شرح‌لب‌و دیدة‌، خشک‌و تر تو

لینک مطلب

توسط مصطفی محمدزاده در یکشنبه 89/9/14 ساعت 7:49 عصر نظر

یا ابالفضل

افتاد دست راست خدایا زپیکرم

بردامن حسین برسان دست دیگرم

چون دست من لیاقت دامان او نداشت

انداختم براه که بردارد از کرم

بیدست من زدست حسینم گسسته دست

ایدست حق بگیر تو دست برادرم

ایدست راست روبسلامت که تا ابد

این خاطره ودیعه سپارم بخاطرم

آنجا که دست فاطمه در حشر جای تست

برخاک خون فتاده توئی نیست باورم

ایدست چپ زیاری من بر مدار دست

من در هوای آب بشوق تو میپرم

آبیکه آبروی من و اعتبار تست

بر تشنه گان اگر نرسد خاک برسرم

آبفرات نیست بمشگ آبروی اوست

بر پیشگاه آبروی خلق میبرم

نی نی نه آبروی فرات و نه آب اوست

خود آبروی ام بنین است مادرم

مردم بحفظ دیده زهر چیز بگذرند

من بهر آب حاضرم از دیده بگذرم

ایدست دامن تو و دست نیاز من

تا همتت بعرصة پیکار بنگرم

منکه بعمر منتی از کس نبرده ام

اینک به ناز منت ایدست حاضرم

منت به بهر خودپی این مشگ میکشم

نامردم ارهوای سرم برده بر سرم

ترسم توه زدست روی بیتو مشگ را

آخر بدست ناوک دلدوز بسپرم

لینک مطلب

توسط مصطفی محمدزاده در یکشنبه 89/9/14 ساعت 7:48 عصر نظر

< << 31 32 33 34 35 >> >