آیینه تمام نمای خدا، علی است
نقشی که زد رقم، قلم ابتدا، علی است
دست خدا، زبان خدا، صورت خدا
در بندگیش بندة بی انتها، علی است
جان رسول و لحم رسول و دم رسول
شیرخدا و شیر رسول خدا، علی است
بعد از نبی به هر زن و هر مرد مؤمنی
مولا علی، امام علی، مقتدا، علی است
ذکر علی به وقت دعا یا محمد است
ذکر نبی به درگه معبود یا علی است
مولای دیگران دگری بود و دیگری
یارب گواه باش که مولای ما، علی است
زیباترین دعا به لب شیعه علی
یا مصطفی محمد و یا مرتضی علی است
دانید جای شیعه به روز جزا کجاست؟
سوگند میخورم به خدا هر کجا علی است
نفس رسول، آنکه به جای رسول خفت
تا جان کند به راه محمّد فدا، علی است
دشمن، به دشمنی خود اقرار می کند
مردی که داشت بازوی خیبرگشا، علی  است
بسم الله کتاب خداوندگار را
هرکس که باعلی است بداند که«با»،علی است

چشم خدا، قسیم جحیم و جنان به حشر
دست خدا و لنگر ارض و سما، علی است
تنزیل و نور و مریم و طاها و مؤمنون
یاسین و توبه و زمر و هل اتا، علی است
گفتم دعا کنم که نگاهی به ما کند
دیدم که استجابت و ذکر و دعا، علی u است
بر حشر چون لوای خدا سایه افکند
گردد عیان به خلق که صاحب لوا، علی است
آن بت شکن که در حرم ذات کبریا
بگذاشت جای دست خداوند پا، علی است
حجر و حطیم و زمزم و رکن و مقام و حج
میقات و ذکر و تلبیه، سعی وصفا، علی است
در «انّما ولیکمُ الله» سیر کن
تا بنگری ولی دگرانند یا علی  است؟
روز غدیر گفت نبی  در غدیر خم
یارب تو باش ناصر هرکس که با علی است
آن کس که از ولادت خود تا شهادتش
یک لحظه دل نداد به دست هوا، علی است
این قول شافعی است که در شعر ناب خود
گفتا مرا علی است خدا، یاخداعلی است؟
"میثم" هنوز صوت محمد رسد به گوش

فریاد می زند که امام شما، علی است

باده بده ساقیا ، ولى ز خُم غدیر

چنگ بزن مطربا ، ولى به یاد امیر

تو نیز اى چرخ پیر ، بیا ز بالا به زیر

داد مسرت ستان ، ساغر عشرت بگیر

بلبل نطقم چنان، قافیه پرداز شد

که زهره در آسمان ، به نغمه دمساز شد

محیط کون و مکان ، دایره ساز شد

سرور روحانیون هو العلى الکبیر

نسیم رحمت وزید ، دهر کهن شد جوان

نهال حکمت دمید ، پر ز گل و ارغوان

مسند حشمت رسید ، به خسرو خسروان

حجاب ظلمت درید ، ز آفتاب منیر

فاتح اقلیم جود ، به جاى خاتم نشست

یا به سپهر وجود ، نیر اعظم نشست

یا به محیط شهود ، مرکز عالم نشست

روى حسود عنود ، سیاه شد مثل قیر

صاحب دیوان عشق ، زیب و شرافت گرفت

گلشن خندان عشق ، حُسن و لطافت گرفت

نغمه دستان عشق ، رفت به اوج اثیر

به هر که مولا منم ، على است مولاى او

نسخه اسما منم ، على ست طغراى او

یوسف کنعان عشق ، بنده رخسار اوست

خضر بیابان عشق ، تشنه گفتار اوست

کیست سلیمان عشق ، بردر جاهش فقیر

اى به فروغ جمال ، آینه ذو الجلال

« مفتقر » خوش مقال ، مانده به وصف تو لال

گر چه بُراق خیال ، در تو ندارد مجال

ولى ز آب زلال ، تشنه بود ناگزیر

به خدا قسم علی تموم دنیای منه
هر کجا علی باشه منزل و مأوای منه
این دل عاشق من مست علی مرتضاست
درد من درمون من دست علی مرتضاست
به جز از عشق علی چیزی رو در دل ندارم
عاشق علی ام و ذره ای مشکل ندارم
هر کی عاشق علی باشه چیزی کم نداره
روز محشر که می آد غصه و ماتم نداره
چشم من منتظره ی لحظه ی دیدارِ توئه
دلم افتاده به خاک مجنون و بیمارِ توئه
قسمتم کن آقا جون نجف زیارت بکنم
کنار ضریح تو عرض ارادت بکنم

شاعر : حسن فطرس

پادشه و تاج سر عشق علی است و بس
اسوه ی ایمان، گوهر عشق علی است و بس
چونکه ولادت شده در کعبه ی عشق و صفا
فاش بگویم پسر عشق علی است و بس
ای که هوای غم عشاق نمودی بدان
مرحم هر دردِ سر عشق علی است و بس
دور و بر فاطمه چون شمع علی سوخته
دان که چرا بال و پر عشق علی است و بس
گشته به هر جنگ، چو سدّی بَرِ پیغمبرش
چونکه تهنتن سپر عشق علی است و بس
عشق حسین و حسن و زینب نالان او
این سه همه خود شرر عشق علی است و بس
گر چه ابالفضل قدش سر و رخش چون مه است
اوست ز نسلِ قمرِ عشق علی است و بس

شاعر: حسن فطرس

دشت تا خیمه زد آهنگ خروشیدن را
چاه هم تجربه کرد آتش جوشیدن را

دست خورشید در آفاق رسالت چرخید
چنگ زد گیسوی تردید پریشیدن را

و بیابان چه تبی داشت از انبوه سکوت
تا مبارک کند این آینه پوشیدن را

عشق ابلاغ شد و حلقه مستان گُل کرد
تازه کرد آن خُم نو، چشمه نوشیدن را

پر شد آغوش غدیر از دم «بخٍّ بخٍّ  »
تا بکوبد هیجانات نیوشیدن را

عطر «من کنتُ...» و غوغای «علی مولاه  »
قافله قافله راند این همه کوشیدن را

پروانه نجاتی

تا صورت پیوند جهان بود علی بود،علی بود

تا نقش زمین وزمان بود علی بود،علی بود

شاهی که ولی بود و وصی بود،علی بود

سلطان سخا و کرم وجود،علی بود

هم آدم وهم شیث و هم ادریس وهم الیاس

هم صالح وپیغمبرو داوود،علی بود

هم موسی وهم عیسی وهم خضرو هم ایوب

هم یوسف وهم یونس وهم هود،علی بود

مسجود ملائک که شدم زعلی شد

آدم که یکی قبله ومسجود،علی بود

آن عارف سجادکه خاک درش از قدر

بر کنگره ی عرش بیفزود،علی بود

هم اول و هم آخر وهم ظاهر و باطن

آن لحمک لحمی بشنو تا که بدانی

آن یار که او نفس نبی بود،علی بود

موسی و عصا و ید بیضا و نبوت

در مصربه فرعون که بنمود،علی بود

چندانکه که در آفاق نظرکردم و دیدم

از روی یقین در همه موجود،علی بود

خاتم که در انگشت سلیمان نبی بود

آن نور خدایی که براو بود،علی بود

آن شاه سرافراز که اندر شب معراج

با احمد مختاریکی بود ،علی بود

آن قلعه گشایی که در قلعه خیبر

برکند به یک حمله و بگشود،علی بود

آن گرد سرافراز که اندر ره اسلام

تا که نشد راست نیاسود،علی بود

آن شیر دلاور که برای طمع نفس

بر خوان جهان پنجه نیالود،علی بود

این کفرنباشد سخن کفر نه این است

تا هست،علی باشدو تابود،علی بود

خانه ام پر ز عطر و بوی علیست

قلب من قاب عکس روی علیست

چهار راه است چهار سوی جهان

هر طرف می روم بسوی علیست

حاجی کعبه در طواف حرم

عاشقانه به جستجوی علیست

حجرالاسودی که می بوسم

در حقیقت سواد موی علیست

هاتف غیب گفت در گوشم

در سماوات گفتگوی علیست

شیعه مستی نه آب انگور است

مستی شیعه از سبوی علیست

همه افتخار من این است

آبرویم ز آبروی علیست

فاطمه کیست فاش می گویم

نفس گرم در گلوی علیست

نیست محتاج این و آن خوش زاد

هر چه باشد گدای کوی علیست

سروده سید حسن خوش زاد