ای آفتاب زهرا عَجّل علی ظهورک
تنهای شهر و صحرا، عجّل علی ظهورک
گم گشته وجودی، هم غیب و هم شهودی
در دیده و دل ما، عجّل علی ظهورک
بی تو غریب، قرآن، بی تو اسیر، عترت
بی تو علی است، تنها، عجّل علی ظهورک
نه طاقتی نه صبری، تا چند پشت ابری؟
ای مهر عالم آرا عجّل علی ظهورک
دنیا در انتظار است، خون قلب روزگار است
پا در رکاب بنما، عجّل علی ظهورک
حیدر  u کند دعایت، زهرا زند صدایت
الغوث یابن زهرا ! عجّل علی ظهورک
زخمِ به خون نشسته، پیشانیِ شکسته
دارند با تو نجوا، عجّل علی ظهورک
خون دو دیده گوید، دست بریده گوید
بر انتقام بازآ، عجّل علی ظهورک
هم عمّه ها پریشان، هم جدّ توست عطشان
هم چشم ماست دریا، عجّل علی ظهورک
بر "میثمت" نگاهی، از لطف گاه گاهی

ای چشم حق تعالی! عجّل علی ظهورک

ای امید ملت اسلام، یا مهدی بیا
خون شد از هجرت دل ایام، یا مهدی بیا
ای شب تاریک هجران را تو صبح آرزو
روز در این آرزو شد شام، یا مهدی بیا
التیام زخم قرآن، در دم شمشیر توست
از تو یابد درد دین آرام، یا مهدی بیا
تا که بر دور سرت لبیک گو آرد طواف
کعبه بسته همچنان احرام، یا مهدی بیا
در دل شهر مدینه از مزاری گم شده
مادرت زهرا دهد پیغام، یا مهدی بیا
تا به کی از ظلم و جور دوستان و دشمنان؟
مجتبی را خون دل در کام، یا مهدی بیا
می زند فواره خون از حنجر خشک حسین
می کند از قتلگه اعلام، یا مهدی بیا
ابن ملجم ها کمین کردند بر قتل علی
ازعدالت نیست غیر از نام، یا مهدی بیا
تا به کی بر فرق آل الله با دست یهود؟
سنگ بارد از لب هر بام، یا مهدی بیا
چشم "میثم" گل فشاند در رهت با اشک شوق
باغبان گلبن اسلام، یا مهدی بیا

گره ای نیست که با دست شما وا نشود

سائلی نیست که روزی خور اینجا نشود

نفسی هست اگر یمن قدم های شماست

مرده ای نیست که با نام تو احیا نشود

جلوه ای گر نکنی کوشش ما بی ثمر است

جز عنایات شما هیچ مهیا نشود

آن قدر ناله کنم تا که امانم بدهی

گر تو راضی نشوی نامه ای امضا نشود

تا در خیم? تو قبله نما می باشد

به خدا فکر دلم جنت الاعلا نشود

چون تو شاهی چه کسی این همه رعیت دارد؟

در بیت صنمی مثل تو غوغا نشود

وای اگر فاطمیه محرم مولا نشود

اگر قرار بود بی حضور یار بمیرم

خدا کند که همین دم در این قرار بمیرم  
گرم رضای تو آید به دست فرق ندارد 
که پایدار بمانم و یا به دار بمیرم 
بود در آمدنت گر قرار مرگ و حیاتم 
هزار بار بیا تا هزار بار بمیرم 
ترا چه نقص که من نیز آن جمال بینم 
ترا چه سود که من هم ز انتظار بمیرم 
گرم تو پیش بخوانی و گرم تو جان بستانی 
به اشتیاق بیایم و به افتخار بمیرم 
بهار عشق و وفا روزگار توست ، الهی
که آن بهار ببینم ، در آن بهار بمیرم

اگر بدید? ظاهر ترا نمی بینم  
ولی ترا از دل و جان جدا نمی بینم 
چنانکه شیفت? آن جمال زیبایم 
بهر چه می نگرم جز ترا نمی بینم 
بود جمال توآئین? خدا مهدی
که در جمال تو غیر زا خدا نمی بینم 
نمی کنی زمراعات حال ما غفلت 
که این سجّیه به جز از شما نمی بینم
بلای عشق ترا من بلا نمی دانم 
گدای کوی ترا من گدا نمی بینم
به هر کتاب توان یافتن نشان از تو 
کسی به نام تو نا آشنا نمی بینم 
ز بسکه پرد? عصیان گرفته چشمم را 
تو در کنار منی من ترا نمی بینم 
(مویدم) منم و با این همه خطا ای دوست 
ز آستان تو غیر از عطا نمی بینم

خورشید به بر ستاره دارد امشب

افروخته ماهپاره دارد امشب

حسن است امام عسکری (ع)پاتاسر

زهرا حسن دوباره دارد امشب

از عرش سروش دیگری می آید

از عالم غیب رهبری می آید

درهای عنایت الهی باز است

امشب که امام عسکری (ع) می آید

بار دگر لطف خدا بر ما عیان شد

ازروی ماه عسکری روشن جهان شد

ارض و سما از مقدمش دارد صفائی

روی زمین از روی او رشک جنان شد

شد بیت هادی (ع)         با این تجلا          روشن تراز طو ر

بنگر بدست                  فرزند زهرا(ع)          نور علی نور

مهر سپهر رهبری آمد خوش آمد

مولا امام عسکری آمد خوش آمد

مادر نمگیرد نگاهش از نگاهش

گلبوسه میگیرد پدر از روی ماهش

ای سائلان خسته دل امشب بیائید

همچون گدای سامرا گیرید راهش

نور هدایت             از بیت هادی (ع)       تابنده گردید

خط ولایت             با این ولادت              پاینده گردید

آئینه دار داوری آمد خوش آمد

مولا امام عسکری آمد خوش آمد

داده بمن قدر وبها مهر و ولایش

این افتخار من بود هستم گدایش

در شام میلادش برای دیدن او

مرغ دل من پر زند در سامرایش

چشم من امشب      باشد بسوی        دست کریمش

دارم تمنا           از مهدی (ع) او           طوف حریمش

بر خلق عالم سروری آمد خوش آمد

مولا امام عسکری آمد خوش آمد

دوباره روی زمین     شده چوباغ جنان

شد از فروغ رخت          پر از صفا دلمان

صبا تو مژده بده      به فاطمه (س)به جنان

که آمده حسن (ع)           دوباره اش به جهان

عالمی غرق صفا          گشته از میلاد تو

تا  ابد اندر دلم                 زنده بادا یاد تو

یا امام عسکری (ع)  ?

صفای سینه من      ولایت تو بود

خوشم که شامل من          عنایت تو بود

شب ولادت تو        به هر که  می نگرم

هماره ورد لبش            حکایت تو بود

از تجلای رخت            گشته دلها پر شعف

دارم از میلاد تو             جام شیدائی به کف

یا امام عسکری (ع) ?

الا امید دلم         بمن نظاره نما

ز راه لطف و کرم         بمن اشاره نما

هوای کوی شما    ربوده صبر مرا

تو درد خسته دلان         بیا و چاره نما

من گدای عسکری (ع)        جانفدای عسکری(ع)

قسمتم کن ای خدا            سامرلی عسکری (ع)

مجمع الذاکرین بیت اباصالح(عج)مشهدالرضا

مصطفی محمدزاده

بر لوح دلم حک شد نقش رخ زیبایت

برجان ودلم پیداست ان قامت رعنایت

خون میچکد از چشمم از درد فراق تو

بازا که منم عمری محتاج تماشایت

از لطف کرم جانا گر سوی من ایی تو

از شوق زنم هردم بوسه به کف پایت

از کوچه قلب من یکدم تو گذر بنما

تا دیده نظر سازد بر روی دل ارایت

نقش رخ ماهت را در روز ازل دیدم

زان رو شده ام عمری دیوانه و رسوایت

شاعر مهدی محمدزاده

برخاک راهت ای دوست بازا که سر گزارم

چون غیر دیدن تو فکری به سر ندارم

گر از کرم تو جانا سویم دمی بیایی

از شکر دیدن تو جان در رهت سپارم

اندر مطاف رویت هر لحظه در طوافم

چون غیر خال رویت من کعبه ای ندارم

روی مه تو عمری گردیده قبله گاهم

هر روز در نمازم سوی تو سجده ارم

در راه عشق تو من گر قطعه قطعه گردم

بازم بدان که جانا دست از تو بر ندارم

در وقت مردن هر کس دارد کسی به بالین

ای کاش وقت مردن باش تودر کنارم

گر زین جهان فانی بار سفر ببندم

هر دم نسیم عشقت میبارد از مزارم

شاعر مهدی محمدزاده