«نگین کاظمین»

مظلوم و بى کس و حبیب، منم غریب منم غریب

غم‏هاى عالمى همه، شده نصیب شده نصیب

من وارث حسینم نگین کاظمینم

غریباً وا غریبا(3)

در اوج آسمان غم، ماه شبم ماه شبم

از جور و کینه و ستم، جان به لبم جان به لبم

دیگر از پا فتادم زهرا برس به دادم

غریباً وا غریبا(3)

در خانه هم جفا رسد، ز همسرم ز همسرم

او با زخم زبان بود، برابرم برابرم

تنهاى خانه هستم چشم از جهان ببستم

غریباً وا غریبا(3)

گلهاى زهرا شد همه پرپر ز بیداد

در کربلا و سامرا، در طوس و بغداد

نالد همیشه بلبل، از داغ این همه گل

بقیة الله، آجرک الله

بغداد یک بار دگر در غم نشسته

با ناله‏ هاى دجله در ماتم نشسته

شراره در نهاد است، غمزده ‏ى جواد است

بقیة الله، آجرک الله

با آن که همچون غنچه‏ اى خون شد دل او

شریک زندگانیش شد قاتل او

شکوفه‏ ى ولایت، پرپر شد از جنایت

بقیة الله، آجرک الله

در حجره ‏ى در بسته مى ‏سوزد تمامى

جانش ز زهر و پیکرش از تشنه کامى

رمق به جان ندارد، لب تشنه جان سپارد

بقیة الله، آجرک الله

اعدا دگر طرحى چو عاشورا فکندند

بر بام خانه پیکر او را فکندند

جسمش بنفشه فام است سه روزى روى بام است

بقیة الله، آجرک الله

این کشته‏ اى که تشنه لب همچون حسین است

شهید بغداد و غریب کاظمین است

سلام ما به قبر او به جلوه‏ هاى صبر او

بقیة الله، آجرک الله

عالم سیه پوش غمش بر دل نشسته ماتمش

بقیة الله، آجرک الله

«ماتم سرا»

بین حجره از جفا، جان دهد ابن الرضا، عالمى
ماتم سرا شد، فاطمه صاحب عزا شد

ابن رضا، ابن الرضا، ابن الرضا، ابن الرضا

خونجگر از آشنا، مى ‏زند پر پر چرا

وارث خیرالنسایى، تو جوانمرگ رضایى

ابن رضا، ابن الرضا، ابن الرضا، ابن الرضا

بین حجره از جفا.......

زهر کین حاصلت همسرت شد قاتلت

پیش چشم مضطر تو، مى‏ زند کف در بر تو

ابن رضا، ابن الرضا، ابن الرضا، ابن الرضا

بین حجره از جفا.......

جواد آل مصطفى مسموم زهر کین شده

در حجره‏ ى در بسته‏ اش، غلطان روى زمین
شده

گل آل على ابن الرضا شد کشته یا زهرا

دل پر غصه ‏اش با زهرکین آغشته یا زهرا

(یا زهرا، یا زهرا، یا زهرا، یا زهرا)
(2)

از پشت درب حجره‏ اش صوت کنیزان مى ‏رسد

صداى شور و هلهله با حال خندان میرسد

صداى همسرش آید که مى‏ گوید ز پشت در

بیا بنگر اى زهرا گلت را کرده ‏ام پرپر

(یا زهرا، یا زهرا، یا زهرا، یا زهرا)
(2)

«لب
عطشان»

غریب شهر و خانه
‏ام، در هجون غمم(2)

خدا چه تنها شده‏
ام، در بر محرمم(2)

قاتل جان من شده همسرم
(2)

رخت عزا به تن کند
مادرم

( واویلتا(3) واغربتا)

باب عطشان شده‏ ام،
عازم دلبرم(2)

شبیه جد تشنه و، بى
کس و یاورم (2)

شعله زده شرارم بر
سینه ‏ام (2)

قاتل من شد غم دیرینه‏
ام

( واویلتا(3) واغربتا)

کشته مرا غصه‏ ى یک،
شهر جفا(2)

کنم به حال سجده
‏ام، در غمش ناله ‏ها(2)

وارث بى کس مرتضایم
(2)

فاطمه جان به سوى
تو بیایم

( واویلتا(3) واغربتا)

«لاله
‏ى زهرا»

(یا جوادالائمه، یا جواد الائمه، یا جوادالائمه، یا جوادالائمه) (2)

خونجگر لاله‏ ى زهرایم

جوادم کوثر رضایم

حجره‏ ى در بسته گشته، قتلگاهم یا الهى

من غریب و بى پناه و بى گناهم یا الهى

(من غریبم، من غریبم، من غریبم یا الهى) (2)

زهر کین زد به جان شراره، جگرم گشته پاره پاره

قاتلم شد، همسر نامهربانى، یا الهى، جان سپارم همچو زهرادر جوانى یا الهى

غریبم، غریبم، غریبم، غریبم غریب

خونجگر لاله‏ ى زهرایم

جوادم کوثر رضایم

حجره‏ ى در بسته گشته، قتلگاهم یا الهى

من غریب و بى پناه و بى گناهم یا الهى

غریبم، غریبم، غریبم، غریبم غریب

با لب تشنه جان سپارم، بر خاک حجره سر گذارم

قاتلم از کین شکسته برگ و بالم یا الهى، مى ‏نماید شادمانى وقت مرگم یا
الهى

غریبم، غریبم، غریبم، غریبم غریب

خونجگر لاله‏ ى زهرایم

جوادم کوثر رضایم

حجره‏ ى در بسته گشته، قتلگاهم یا الهى

من غریب و بى پناه و بى گناهم یا الهى

«گل یکدانه»

من که پرپر مى ‏زنم تشنه لب در لانه ‏ام

بر على موسى الرضا من گل یکدانه‏ ام

من جوادم جان بدادم تشنه لب در لانه ‏ام (2)

همسر بیگانه‏ ام با کنیزان صف زند

مى ‏دهم من جان ز کف او به شادى کف زند

دل کبابم رفته تابم همسرم شد قاتلم

از شرار زهر غم سینه ‏ام شد چاک چاک

من لبم خشکیده و، آب ریزد روى خاک

همچو جدم گویم هر دم العطش تا جان دهم

من که چون شمع سحر، سوزد از پا تا سرم

بر مشامم مى ‏رسد بوى عطر مادرم

در بر من مادرمن آمده وقت وصال

من نگویم کف مزن، یا به رویم در مبند

مادرم اینجا بود پیش او کمتر بخند

شرم بنما لحظه ‏اى را کف مزن در پیش او

من جوادم جان بدادم تشنه لب در لانه ‏ام (2)

گشته
عالم غرق ماتم در عزاى جوادالائمه
کرده زهرا ناله بر پا از براى جوادالائمه
یوسف زهرا به سن نوجوانى گشته مسموم
مى‏ دهد جان در میان حجره ‏ى در بسته مظلوم
در بهار زندگى از عمر خود گردیده محروم
رفته از هوش گشته خاموش ناله ‏هاى جوادالائمه
آه و واویلا که آخر همسر ناقابل او
آن همه لطف و محبت دید و آمد قاتل او
از شرار آتش زهر شعله‏ ها زد بر دل او
با چنان زهر قاتل شد سزاى جوادالائمه
فاطمه اولاد خود را در بلا پیوسته بنگر
یوسف را کام عطشان با دل بشکسته بنگر
قتله گاهش را میان حجره در بسته بنگر
شد ز بیداد شهر بغداد کربلاى جوادالائمه
همچو جدش تشنه لب در بین حجره دست و پا زد
از براى قطره آبى قاتل خود را صدا زد
هر کنیزى ناله بر مظلومى ابن الرضا زد
شیون از خاک شد بر افلاک در سراى جوادالائمه

«کشته
‏ى زهر جفا»

مرغ دل با شور و شین

مى ‏رود تا کاظمین (2)

من عزادار جوادم

داغ او آید به یادم (2)

یا مظلوم یامولا (2)

کشته ‏ى زهر جفا

نور چشم مصطفى

جان دهد در اوج غربت

واى از این درد و مصیبت

یا مظلوم یامولا (2)

ضجه‏ هاى عرشیان

ناله‏ ى هفت آسمان

شد خروشان نهر کوثر

در عزاى آل حیدر

یا مظلوم یامولا (2)

یا جواد، ابن الرضا

اى عزیز مرتضى

فاطمه صاحب عزایت

گریه کرده از برایت

یا مظلوم یامولا (2)

در غمت اشک روان

آید از نیلوفران

لاله‏ ها دل بى قرارند

جز غمت داغى ندارند

یا مظلوم یامولا (2)

سبک: (درد پهلو کشید.... )

«کنج حجره»

واویلا واویلا واویلا واویلا

مشعل راه دین رهبر شیعیان

نور چشم رضا خسرو انس و جان

بهر یارى دین کشته شد از جفا

واویلا واویلا واویلا واویلا

شد امام نهم کشته از زهر کین

در کنج حجره ‏ى ام الفضل لعین

با لبى تشنه آن حجت کبریا

واویلا واویلا واویلا وایلا

در زیر آفتاب بر روى پشت بام

جسم همچون گل سبط خیرالانام

پیکر زاده خاتم المرسلین

افکنده شد ز بام چون به روى زمین

زین مصیبت فتاده غلغله در سما

واویلا واویلا واویلا واویلا

«قلب
پرخون»

به اشک دیده‏ ام، عزادار توام

غمت را دیده ‏ام، گرفتار توام

محزونم از، غم عزایت

قلبم پر خون، شده برایت

ناله دارم، ز ناله هایت

(یابن الزهرا شوم فدایت) (3)

ستاره‏ها همه، بگریند از غمت

تمام آسمان، گرفته ماتمت

عالم یکسر نوا گرفته

هستى جام بلا گرفته

زهرا از غم عزا گرفته

(یابن الزهرا شوم فدایت )(3)

مرا اندوه تو، کشد در شور و شین

پرستوى دلم، رود تا کاظمین

پر کشم به روى بامت

تا که افتم میان دامت

هستم من تا ابد غلامت

(یابن الزهرا شوم فدایت )(3)

سبک: (دو دست باغبان....)