ای اهل مدینه فتنه بنیان مکنید

بر آل علی این همه عصیان مکنید

گر لاله نریزید به تابوت حسن

شرمی ز رسول ،تیر باران نکنید

((((()))))

روزی که شرار ظلم افروخته شد

یکبار دگر حاصل دین سوخته شد

از بعد شهادتش حسن را از تیر

تابوت و تن وکفن به هم دوخته شد

(((((())))))

آن لاله که عشق و خون بهارش بودند

مرغان بهشت بی قرارش بودند

آن روز که جای مجتبی خالی بود

در کرب و بلا دو یادرگارش بودند

شاعر:سید رضا مؤید