دختر شاه مدینه
کنج ویروونه نشسته
مثل بانوی مدینه
با لگد پهلوش شکسته
رمقی به تن نداره
شده از زندگی خسته
*****
صورتش خونی و خاکی
تنش از جفا سیاهه
سر گذاشته روی دیوار
گمونم که چشم براهه
*****
نمی دونم طفل خسته
چه مصیبتها کشیده
رنگ به صورتش نداره
قد و قامتش خمیده
*****
بانویی پیشش نشسته
بی شکیب و بیقراره
داره آهسته و آروم
از پاهاش خار در میاره
*****
صداش از گریه گرفته
چشماش تار و بی فروزه
با اشاره میگه عمه
کف پام خیلی می سوزه
*****
بگو عمه بگو عمه
چرا بابا رو زمینه
دستم و بذار تو دستش
چشمام تاره نمی بینه
*****
باخودت ببر از اینجا
دخترت طاقت نداره
می ترسم اگه بمونم
بکشن موم و دوباره