در عشق تو، حالی است که فانی شدنی نیست

وصفش نتوان گفت به کس، دم زدنی نیست

این حسن جهانی تو سرحد نشناسد

غیر از دل عشاق برایت وطنی نیست
پیوسته عنایات تو بر ماست مسلم

هر چند که الطاف تو، گاهی علنی نیست
هرگز نشود سائل درگاه تو نومید

چون کار تو، ای رحمت حق، دل شکنی نیست
تو یوسف طاهائی و، در شرح غم تو

از گفتة «ما اوذی» بهتر سخنی نیست
با خون تو ثبت است به دیوان عدالت

پابنده تر از شرع نبی مدنی نیست
بر ریشه تو، گرچه بسی تیشه عدو زد

بر نخل حیاتت، اثر از تیشه زنی نیست
پیدا بود از منظره کرب و بلایت

دردانة زهرا و علی، گم شدنی نیست
پوشید لباس شرف از یمن تو انسان

ای کشتة عریان که تو را پیرهنی نیست
خجلت زده، شد سرخ، عقیق از لب اکبر

زیرا چو لبش، هیچ عقیق یمنی نیست
از قتل علی اصغر ششماهه عیان شد

جز قصد جنایت، هدف خصم دنی نیست
گیرم که رقیه نبود دخت پیمبر

یک دختر غربت زده، سیلی زدنی نیست
از صلح و قیام حسنین است که اسلام

خود ریشه کن از آنهمه پیمان شکنی نیست
هرگز به حقیقت، نتوان گفت حسینی است

آنکس که (حسانا) ز دل و جان، حسنی نیست