کلیم اگردعاکند، بى تو دعا نمى شود
مسیح اگر دوا دهد، بى تو دوا نمى ‏شود
اگر جدایى افتد میان جسم وجان من
قسم به جان تودلم، از تو جدا نمى ‏شود
گریه اگر کنم همى، بهر تو گریه مى ‏کنم
ورنه زدیده ‏ام عبث اشک رها نمى ‏شود
گِرد حرم دویده ‏ام، صفا ومروه دیده ‏ام
هیچ کجا براى من کرب وبلا نمى ‏شود
کسى که گشتِ گرد تو، گرد گنه نمى ‏رود
پیرو خط کربلا، اهل خطا نمى‏ شود
عمر گذشت و وانشد، راه زیارتت بر من
حاجت این شکسته دل، چرا روا نمى شود
جز سرغرقه خون تو که شد چراغ قافله
رأس بریده بر کسى، راهنما نمى‏ شود
اى بدن تو غرقه خون ، وى سروروت لاله گون
با چه خضاب کرده ‏اى، خون که حنانمى شود
کرببلا و کوفه شد، سخت به عترتت ولى
هیچ کجا به سختى، شام بلا نمى‏ شود
چوب به دست قاتلت سوخت و گفت این سخن
جاى سربرده در، طشت طلا نمى‏ شود
سوز درون (میثمت)، بوده شرارى از غمت
ورنه ز شعرش این، شور به پا نمى ‏شود

شاعر:حاج غلامرضا سازگار