نه مراست قدرت آنکه دم زنم از جلال تو یا علی

نه مرازبان که بیان کنم صفت کمال تو یا علی

شده مات عقل موحدین همه در جمال تو یا علی

چو نیافت غیر تو آگهی ز بیان حال تو یا علی

نبرد به وصف تو ره کسی مگر از مقام تو یا علی

هله ای موله عاشقان تو چه شاهدی تو چه دلبری

هله ای مجلی عارفان تو چه مطلعی تو چه منظری

که ندیده ام به دو دیده ام چو تو گوهری چو تو جوهری

چه در انبیا چه در اولیا نه تو را عدیلی و همسری

به کدام کس مثلت زنم که بود مثال تو یا علی

چو عقول افئده را نشد ملکوت سّر تو منکشف

ز بیان وصف تو هر کسی رقم گمان زده مختلف

همه گفته اند و نگفته شد ز کتاب فضل تو یک ((الف))

فصحای دهر به عجز خود ز ادای وصف تو معترف

عقلای اصل به نطق خود شده اند لال تو یا علی

توئی آنکه در همه آیتی نگری به چشم خدای بین

توئی آنکه از کشف الغطا نشود زیاد تو را یقین

شده از وجد مقدست همه سر کنز خفا مبین

ز چه رو دم از انا ربکم نزنی بزن به همین دلیل

به دلیل اینکه اناالحق است به ثمر نهال تو یا علی

توئی آنکه میم مشقتت زده نقش صورت کاف و نون

فلک و زمین به ارادتت شده بی سکون شده با سکون

به کتاب علم تو مندرج بود آنچه کان و ما یکون

توئی آن مصور ماخلق که من الظواهر و البطون

بود این عوالم کن فکان اثر فِعال تو یا علی