غدیریه در منقبت مولاى متقیان

وقت آن آمد که خیزد ساقى و ساغر دهد ----- ازغدیر خم مییى از لعل روشنتر دهد
روز عیش و عشرتست امروز الحق در خور است ----- مطرب ار مزمر نوازد ساقى ار ساغر دهد
باده اى از رنگ ، گل و ز بوى مانند گلاب ----- وربنوشى از رخت گلهاى شادى بر دهد
گوهر هوش آزمایى جوهر جان و خرد ----- آن که سنگ بى بها را قیمت گوهر دهد
روز روز عشرتست و دور دور ساغر است -----خاصه گر ساغر، نگارى چابک دلبر دهد
باده از دست نگارین ، جان فزاید در بدن ----- خاصه گر نقل شراب از لعل جان پرور دهد
روح را لذت فزاید باده گلرنگ ، لیک ----- باگل اندامى چو نوشى لذت دیگر دهد
شاهدى نوشین دهن شیرین سخن کز دست او -----تلخ مى در کام جان شیرینى شکر دهد
لعل او را گر ببوسى طعم نقل و مى دهد ----- جعد اورا گر ببویى بوى سیسنبر دهد
شب اگر در خواب بینى زلف او در دست خویش ----- چون شوى بیدار، دستت نکهت عنبر دهد
جام از دست بلورینش چو نوشى روح را ----- یاد ازجام ولاى ساقى کوثر دهد
شمسه دین ، افسر آیین ، امیرالمؤمنین ----- آن که فرق شمس را خاک درش افسر دهد
آن که فرمان ولى اللهیش را جبرئیل ----- در غدیر خم ز حق بر دست پیغمبر دهد
پیشواى دین که آیین زو جمال و فر گرفت -----پیشوا آنست کایین را جمال و فر دهد
مصدر امر است و عالم مشتق از فرمان اوست -----آرى آرى اشتقاق فعل را مصدر دهد
او بود فرمانروا روح الامین فرمانبرش ----- هر چه فرمان باشد از حق او به فرمانبر دهد
منبرى کاندر فرازش نام او خواند خطیب ----- عرش اعظم بوسه بر آن پایه منبر دهد
ز ایزد اکبر ولایت دارد او بر ممکنات ----- آفرین برآن ولایت کایزد اکبر دهد
روز فیروز تولاى ویست امروز و شمس ----- مژده این روز را از مطلع خاور دهد
مژده امروز گر ماه آورد یا آفتاب ----- مژدگانى راسلیل موسى جعفر دهد
بوالحسن فرزند موسى آن که خاک درگهش -----مرده را مانند عیسى روح در پیکر دهد