چون بر سریر ولایت نشسته خسرو دین
فلک نهاد به درگاه او سر تمکین
بیا که صبح هدایت دمید وشد تابان
در آسمان ولایت ستاره دهمین
ز نسل احمد مرسل زدوده حیدر
ز نور فاطمه طاووس باغ علیین
ز آسمان امامت دمید خورشیدى
که آفتاب جمالش گرفت روى زمین
ستاره‏ اى که ز انوار چهره روشن کرد
فضاى کون ومکان را بنور علم و یقین
مه سپهر فضیلت محیط جود و کرم
شه سریر ولایت چراغ شرع مبین
مهى که بهر تماشاى آفتاب رخش
نشسته در صف گردون ستارگان به کمین
سرور سینه زهرا سلیل ختم رسل
نهال گلشن طاها و روضه یاسین
به پیش تربت پاکش دم از بهشت مزن
که خاک اوست مصفاتر از بهشت برین
 رسا