ای کوثر
دوم که مشهور است جودت
ظاهر تمام خیر و خوبی از وجودت
ای آفرینش را چراغ رهنمائی
سر تا بپا رحمت جواد بن الرضایی
در این جهان و این همه لطف و کرامت
جودت قیامت می کند روز قیامت
بر مصطفی گفتند ابتر کوثرش داد
یک دختر اما از دو عالم بهترش داد
گفتند ابتر بر رضا دادش جوادی
کز او گرامی تر به عالم کس نزادی
وقتی بر آید دست جود از آستینش
گوهر فشاند در یسار و در یمینش
تنها نه او بر دوستان گوهر ببخشد
بر دشمن سر سخت خود هم زر ببخشد
گلبرگ زهرا و نشان ز آن لاله دارد
در کودکی از داغ مادر ناله دارد
گفت آن دو را از قبر بیرون می کشانم
من انتقام از قاتلانش می ستانم
هرگز گدا نومید زین در نگردد
وز درگه او دست خالی بر نگردد
مولای ما اینک تو را خوانیم ما هم
کز دست غم سر در گریبانیم ما هم
دل مرده ایم آب حیاتی بخش ما را
وز محبس غمها نجاتی بخش ما را
آنان که بنشاندند بر دل داغ ما را
بر روی ما بستند راه کربلا را
قلبی که دلها را ز غم بشکست ، بشکن
دستی که راه کربلا را بست بشکن