«گل
مصطفی»

خدایا ندارم به غیر از تو کس، ز بس ناله کردم ندارم نفس

جواد رضایم، گل مصطفایم، که بى آشنایم

غریبم، غریبم، غریبم، غریبم غریب

بهار مدینه خزانى شده، که پژمرده باغ جوانى شده

من آن یاس پرپر، دلم باد کوثر، کجایى تو مادر

غریبم، غریبم، غریبم، غریبم غریب

ز جور و جفایت بسوزد دلم، که دادى به کنج قفس منزلم

ز تو بى ولایم به پاس محبت کشیدم مصیبت

غریبم، غریبم، غریبم، غریبم غریب