بر جود جواد، چشم ‏خوددوخته ‏ایم

سرمایه‏ ى مهرش، به دل ‏اندوخته‏ ایم

از آتش داغ آن امام مظلوم

در محفل غم، شمع صفت ‏سوخته ‏ایم

***

اى بد نهاد، همسر نامهربان من

از سوز زهر، شعله زدى بر روان من

تر کن ز آب، حنجر خشکیده ‏ى مرا

کاتش گرفته از عطش، این لحظه جان من

***

اى آفتاب روشن لطف خدا، جواد

سایه نشین مهر تو شد، ماسوى جواد

دریا به پیش جود تو، مانند قطره‏ اى است

اى ناخداى کشتى، جود و سخا جواد

***

محتاج به لطف و کرم و جود جوادم

از بهر گدایى به درش روى نهادم

مولا ز گداى در خود روى مگردان

دستم ز کرم گیر که از پاى فتادم

***

نواى آب از ناى مردى خسته مى ‏آید

صداى العطش از حجره‏ ى در بسته مى ‏آید

بگو با ام‏ الفضل بى‏ حیا یک لحظه سکوت شو

که زهرا از جنان با پهلوى بشکسته مى ‏آید

***

اى کوى تو قبله ‏ى مراد ادرکنى

اى دادرس روز معاد ادرکنى

اى گشته ز فرط جود و احسان و عطا

مشهور و ملقب به جواد ادرکنى

***