«آتش
غم»

خدایا بود، چون خاک حجره بستر من

شد از زهر جفا، در آتش غم پیکر من

دو چشمم بر در و دارم نواى وا اما

که تا گیرد به دامانش سر مرا مادر من

دگر افتادم از پا، ز زخم زهر اعدا

شب هجرت سحر شد که بینم روى زهرا

دلم پر شرر، منم خون جگر، در این غربت سرایم

شکسته پرم، چه آمد سرم، که دائم در نوایم

یا جواد الائمه - یا جواد الائمه - یا جوادالائمه - یا جوادالائمه
(2)

قاتل من زهرشرربارشد

قاتل مادر در و دیوار شد

مسموم وااماما

شهید وااماما