دست حق در استین

من ان زینــــــت ده عــــرش برینـــــم                 که جا داده خــــــدا انــــــدر
زمینـــــــــم

امـــــــام مقــــتــــــــدای کائنــــــاتــــم                 بــــــه امـــــر ذات رب العالـمـــینـــــــــم

کتاب الله ناطــــق ، معـــــدن علـــــــم                 وصی مصطفــی ، حبــــــل المتــیـنـــــــم

جهان باشد چو انگشتـــر به دستـــــم                 که بر انگشتــــری نقــــــش نگـــینــــــم

زمین و اسمان باشـــــــد مطیعــــــــم                  که حاکم ؛ هم بر ان و هــــم بر
اینــــــــم

من ان ظــــــل خداونــــــد جهانـــــــم                  گهی در عــــرش گه عــــرش افرینــــــم

برای حفظ دین و حفـــــــظ قـــــــران                  بود جبـــــــار و دشمــــــــن
در کمینــــــم

از این ملعونه شــــوم ستمــــــگـــــر                  ز مکر و حیلـــه اش با غــــــم
قرینـــــــم

گواهم عاقبــــــت از زهـــــر کینــــــه                  کنــد مســــــمــــــوم ، اخر
این لعینــــــــم

به راه دین بایـــــد دهــــــــم جــــــان                  شــــــود محفــــــوظ ، قــــــران
مبینـــــــم

رضایم بر رضـــــای حــــق تعالـــــی                  که من، در امر حق، صبـــــــر افرینـــــــم

گواهــــــم از دل دریـــــــا و قطــــــره                 که دست حــــــــــق بـــــود در
استینــــــم