عید آل عبا

شبی بود و شبی پرماجرا بود
سرود آفرینش، تا خدا بود
 
شبی لبریز از آوای مهتاب‏
شبی زیبا، شبی بی‏انتها بود
 
گل احساس بوی عشق می‏داد
دل آیینه سرشار صفا بود
 
همه ذرات عالم در تب و تاب‏
تمام ملک هستی، در نوا بود
 
دل پاک مدینه، روشنی داشت‏
عجب شوری، عجب شوری به پا بود!
 
صدای خنده‏ی گلهای هستی‏
به سمت روشن آبی، رها بود
 
حضور عشق بود و جلوه‏ی نور
چه نوری؟ نور پاک کبریا بود
 
به دست آسمان، موج ستاره‏
گل و آیینه در دست صبا بود
 
 
 
چه زیبا بود شعر چشمه‏ساران‏
چه زیباتر! سرود لاله‏ها بود
 
ملک در شور و شوق بی‏نهایت‏
فلک مهمان بزم مصطفی بود
 
فضای خلوت راز مدینه‏
معطر از شمیم آشنا بود
 
هوا بوی محمد داشت آن شب‏
که عید عالم آل عبا بود
 
به جانها «نسترن» شوقی دمادم‏
همه درهای باغ عشق، وا بود
 
در آن شب، آن شب زیبای هستی‏
مدینه، چشم در راه رضا بود