صبح وصل

دور از روی تو ای جان تا به کی؟ 
زآتش عشقت گدازان تا به کی؟

گل عذارا برامید صبح وصل 
مبتلای شام هجران تا به کی؟

تو به هر جمعی چو شمعی جلوه‌گر 
من به کنج غم، پریشان تا به کی؟

در خم چوگان زلفت ای صنم 
همچو گوی افتان و خیزان تا به کی؟

از حجاب زلف بنما روی خویش 
ماه اندر ابر، پنهان تا به کی؟

کن زمی شیرینم ای ساقی مذاق 
تلخ کامیهای دوران تا به کی؟

بنده شو (محزون) به درگاه ظهور 
غافلی از شاه خوبان تا به کی؟