چه قدر صمیمانه

چه قدر! ساده و شیواست، شعر من با تو
چه دلنشین و دلاراست، شعر من با تو
 
حضور سبز تو جاری‏ست در ترانه‏ی من‏
بهار سبز شکوفاست، شعر من با تو
 
لبالب است ز شوق حضور تو، جانم‏
چه عاشقانه و گویاست، شعر من با تو
 
صفای آینه‏ی بی‏غبار ایمان است‏
امید خاطر تنهاست، شعر من با تو
 
سرود رویش گلهای جاودانه‏ی نور
طلوع روشن فرداست، شعر من با تو
 
تو از تبار گل، از نسل سبز دریایی‏
زلال خنده‏ی دریاست، شعر من با تو
 
حدیث باغ و بهار و نسیم و لاله و گل‏
هزار باغ تماشاست، شعر من با تو
 
نوای دلکش باران، به ذهن تشنه‏ی دشت‏
پر از امید و تمناست، شعر من با تو
 
 
خیال روی تو و خلوت شبانه‏ی من‏
چراغ خلوت شبهاست، شعر من با تو
 
چه صادقانه! صمیمانه! «نسترن» می‏گفت‏
که جاودانه و پویاست، شعر من با تو