پناه عوالــــــم ، به جسمــــــــم
روان

خدیو جهان ، مظهــــــــر
لامکـــــــــان

امام همــــــه خـــــاک و
افلاکیــــــــان

علی بن موسی الرضا ، زبند 
گــــــران

به حق جــــــوادت نجاتــــــــم
بـــــده

تو فیاض جودی و فضــــل کــــــــرم

ولی خدائــی و گـــــــــردون
خـــــــــدم

رها کن مـــــرا از کمنــــد
ستـــــــــم

تو مشکل گشایــــــــی و ارام
جـــــــــان

به حق جــــوادت نجاتـــــــــم
بــــــــده

به دربــــار لطفــــــت
پناهنــــــده ام

تو فرمانــروایی و مـــــن
بنـــــــــده ام

گناهم زیاد اســت و شرمنــــــــده ام

ندارم به دل ، صبر و تاب و
تــــــــوان

به حق جــــوادت ثباتــــــــم
بـــــــــده

تو یار غریبـــــی و بنـــــده
نــــــــواز

برویم در رحمــت کـــــــــــن
فـــــــــراز

امانم بده ، کن مـــــــرا
سرفـــــــــراز

از ان گنـــدم خـــــــــــال
لعــــــــل روان

به حق جــــوادت زکاتــــــــم
بـــــــــده

زبار گنه ، روز من  چون شب است

در ان لحظه و دم که جان بر لب اســـت

چو مرغ صبایم به تاب و تب اســـت

ندارم به کـــف ، زاده ره ، 
ناتــــــــوان

به حق جوادت براتــــــــــم
بــــــــــده

علی بن موسی ، رضای خــــــــــدا

به نزد خداونــــد کــــــــن
التجـــــــــــا

که دارم بســــــی ارزو در
مــــــــلا

که بینم رخ ماه صاحــــــب
زمــــــــــان

به حق جـــــوادت حیاتــــــم
بــــــــده