ای مملکت طوس که قدر و شرف افزون‏

از عرش علا داده تو را قادر بیچون‏

تو جنتی و جوی سناباد تو کوثر

خاک تو بود عنبر و سنگت در مکنون‏

چون ماهی از آب جدا مانده، بمیرد

هر کو که شد از خاک روان بخش تو بیرون‏

حق داری اگر بانگ انا الحق کشی از دل‏

چون مظهر حق آمده در خاک تو مدفون‏

فرمانده‏ی کونین رضا زاده‏ی موسی‏

کش جمله‏ی آفاق بود چاکر و مفتون‏

هشتم در رخشنده‏ی دریای امامت‏

کور است روان حکم به نه گنبد گردون‏

لیلای جمالش چون کند جای به محمل‏

عاقل شود از دیدن او مات چو مجنون‏

بر خویش ببالند چو در حشر ملائک‏

فریاد برآرند که این الرضویون‏

از کرامات رضویه ص 259