« پیکر مسموم »    
من غریبم مادرم
گشته مسموم پیکرم
بنشین در کنار نعش من
به یاد شهید بى کفن
یوسفى با کهنه پیرهن
واغریبا، واغریبا، واغریبا، زهرا زهرا (2)
رئیس مذهبم من
بنگر جان بر لبم من
خون جگر از زهرکینه‏ ام
مانده داغ تو به سینه‏ ام
کشته ‏ى زخم مدینه ‏ام
واغریبا، واغریبا، واغریبا، زهرا زهرا (2)
آیى هر دم به یادم
از غم تو جان دادم
مسموم زهر جفا هستم
غل بود بر گردن و دستم
همچو پهلوى تو بشکستم
( سبک:
سیدى کن نگاهم)***