از نوای نیمه جانم کاخ عدوانم شکست

دشمن دون ضربه خورد از اشک چشمانم شکست

بود همچون ذوالفقاری در غلاف آوای من

چون برون امد سپاه کفر عدوانم شکست

ظلم افشا شد هدف برگشت ظالم خوار شد

این همه در پرتوی فریاد سوزانم شکست

ابتکار ناله ام روح ستم را خورد کرد

در خرابه کاخ را احوال نالانم شکست

شام ویران را احد کردم زآه پر طنین

همچو زهرا تکیه گاه بیت الاحزانم شکست

هرچه گفتم زخمی ام با تازیانه کم یزن

زیر دست وپای دشمن جسم بی جانم شکست

شد لباس کهنه ام چون پرچمی دشمن شکن

داد استکبار را موی پریشانم شکست

من ستون محمل پروانه های نیلی ام

گفت دشمن رکن زینب جمع ارکانم شکست

 بر در دروازه‏ ى حاجات دل

تا سحرم مست مناجات دل

راز و نیاز دل ما ذکر دوست

نیست کسى هر آنچه باشد از اوست

دست طلب به سوى او روز و شام

مسئلت از غیر جمالش حرام

هر که اسیر بى قرار یار است

به شوق او همیشه ره سپار است

دیده ببندد همه دم به راهش

جان بدهد بر سر یک نگاهش

به سر رود به سوى جانانه ‏اش

تا که رسد بر در میخانه اش

بر در میخانه گدایى رواست

اگر که ساقى کرم مرتضاست

ز مرتضى اگر کرم بخواهید

اگر که لطف دم به دم بخواهید

دل به طهوراى ولایت برید

حاجت خود به باب حاجت برید

نگویم این را که خدا عالم است

باب حوائج به خدا کاظم است

ز کاظمینش که ندیدم بسى

نیامده به دست خالى کسى

اگر که دستى برود به سویش

نمى‏ رسد مگر به آرزویش

یوسف زهرا که به زندان شدى

به قلب من همیشه مهمان شدى

به کاظمین تو اسیرم اسیر

جان رضا بیا و دستم بگیر

 بر در دروازه‏ ى حاجات دل

تا سحرم مست مناجات دل

راز و نیاز دل ما ذکر دوست

نیست کسى هر آنچه باشد از اوست

دست طلب به سوى او روز و شام

مسئلت از غیر جمالش حرام

هر که اسیر بى قرار یار است

به شوق او همیشه ره سپار است

دیده ببندد همه دم به راهش

جان بدهد بر سر یک نگاهش

به سر رود به سوى جانانه ‏اش

تا که رسد بر در میخانه اش

بر در میخانه گدایى رواست

اگر که ساقى کرم مرتضاست

ز مرتضى اگر کرم بخواهید

اگر که لطف دم به دم بخواهید

دل به طهوراى ولایت برید

حاجت خود به باب حاجت برید

نگویم این را که خدا عالم است

باب حوائج به خدا کاظم است

ز کاظمینش که ندیدم بسى

نیامده به دست خالى کسى

اگر که دستى برود به سویش

نمى‏ رسد مگر به آرزویش

یوسف زهرا که به زندان شدى

به قلب من همیشه مهمان شدى

به کاظمین تو اسیرم اسیر

جان رضا بیا و دستم بگیر

یاد تو

مژده‏ ى میلاد تو، نفحه ى باد صباست

رایحه ‏ى یاد تو با دل ما آشناست

آمدى و باب هر حاجت دلها شدى

باب حوائج تویى، نام تو ذکر خداست

عرش الهى اگر، جلوه گه حق بود

بار گه ات کاظمین، خود حرم کبریاست

قبله ى قدوسیان، کوى مصفاى تو

نام دل آراى تو، کعبه ى حاجات ماست

یوسف زهرایى و گوشه ‏ى زندان و چاه

کنج سیه چال تو، به غصه ات مبتلاست

شادى میلاد تو، توأم اشک است و آه

چون که غمین هر دل از کوفه و شام بلاست

محفل مولودى‏ ات، کرببلایى شده

گوشه‏ ى لبخند ما، همره اشک عزاست

مژده‏ اى دل که به ماتاج سرى داد خدا

شب ما سوته دلان را سحرى داد خدا

سجده شکر به جا آر که از رحمت خویش

تیر جانسوز دعا را اثرى داد خدا

شجرطیبه ى گلشن طاها را باز

هم ثمر داده و هم برگ و برى داد خدا

تا که اسلام قوى گردد و الحاد ضعیف

صدف بحر ولارا گهرى داد خدا

اى صبا فاطمه را مژده بده کز ره لطف

صادق آل نبى را پسرى داد خدا

ملک از کنگره ى عرش برین مژده دهد

که به ما ناجى نیک و سیرى داد خدا

بهر آزادى ابناء بشر باردگر

به بشر رهبر فریادگرى داد خدا

تا کندزیرو زبر کاخ ستم را اى دل

مژده ‏ى آیت فتح و ظفرى داد خدا

تا به پرواز در آید به جهان طایر فکر

امشب از شوق و شعف بال و پرى داد خدا

شادمانم من ژولیده که از رحمت خود

به من بى هنر امشب هنرى داد خدا

مرحوم ژولیده نیشابورى

زمین را از صفا زیور ببندید

به اوج آسمان اختر ببندید

به مژگان خاک این ره را زدایید

بر آن بال ملائک را گشایید

به اشک دیدگان ره را بشویید

شمیم عشق را اینک ببویید

که مى‏ آید گلى از آسمان ها

که مستش مى ‏شود دل‏ها و جان ها

از این تک گل دل صحرا بهارى ست

دگر پایان هجر و بى قرارى ست

خریدار جمالش قدسیانند

همیشه زائرش قدوسیانند

ز صبرش در عجب درمانده ایوب

ز اشک دیده‏ اش وامانده یعقوب

هزاران یوسف زیباى کنعان

خریدار رخ آن ماه تابان

گل است و در دل زندان اعدا

فتاده یوسف زهرایى ما

اگرچه برهمه عالم امیراست

ولى در چاه محنتها اسیر است

بگو با آن دل بى رحم صیاد

مبند او را به زنجیرى ز بیداد

کبوتر را به زنجیرى نبندید

به حال غربتش دیگر نخندید

اگر بستید این زخم زبان چیست

دگر دشنام او هرگز روانیست

زنیدم تا زیانه هرچه آید

ولى دشنام بر حیدر نشاید

سر زد مهى زیبا از نسل کوثر

شد جلوه‏ گر نور موسى بن جعفر

بر گوش جان      هردم رسد       این زمزمه

چشمت روشن      یا مولاتى        یا فاطمه

تابنده خورشید عشق و عقیده

امام صادق را فروغ دیده

شد سیمایش       روشنگر          جانها همه

چشمت روشن       یا مولاتى      یا فاطمه

ماه مدینه شمع جمع هستى

بر ما دهد درس یکتا پرستى

هفتم وصى خاتم النبیین

سلاله طاها و آل یاسین

محبتش بر      دیانت ما       شد لازمه

چشمت روشن یا مولاتى  یا فاطمه

منادى از سوى حىّ تبارک

مژده دهد زین مولود مبارک

گرامى دارد شیعه مقدمش را

باشد دل را      بانگ شادى         با این نغمه

چشمت روشن   یا مولاتى    یا فاطمه