ماه ذالحجه عجب فتح نمایان کرده
نیمه ماه عیان مهر درخشان کرده
گلى از گلشن طه به جهان جلوه نمود
که جهان راز صفا جنت رضوان کرده
آمد آن حجت دلدار که از آمدنش
مومنین را همگى خرم و خندان کرده
کیست این شمس درخشنده که خلاق کریم
بهر او خلقت این عالم امکان کرده
نور چشمان جواد است بود نام على
که خدایش ز شرف ناطق قرآن کرده
وارث ختم رسالت گل گلزار بتول
همه جا راز جمالش چو گلستان کرده
معجز عیسى و موسى و خلیل اللَّه را
ظاهر از خویشتن این حجت یزدان کرده
ز صفا و ز سخایش چه بگویم که خداش
هادى و وارث بر خیل رسولان کرده
آنکه صد حاتم طایى به گدایش نرسد
آنکه بر خسته دلان لطف فراوان کرده

  البشارت که دهم حجت سبحان آمد
شافع هر دو سرا، رهبر ایمان آمد
سرور عالمیان، محور امکان آمد
که جهان از رخ وى، روضه ‏ى رضوان آمد
پرتو مهر رخش، تا به زمین پیدا شد
دسته‏ هاى ملک از عرش برین پیدا شد
رهبر عالمیان آنکه جهان را سبب است
تحت فرمان وى، افواج ملک با ادب است
طیب و طاهر و هادى ونقى اش لقب است
خسرو ملک عجم قائده قوم عرب است
شرع احمد ز وجودش به جهان پاى گرفت
مهر وى در دل صاحب نظران جاى گرفت
هم نبى خوى و على صولت و زهرا عصمت
حسنى علم و حسن شجاعت وسجاد آیت
باقرى علم و ز صادق بصداقت نسبت
کاظمى عفو و رضا خوى و جوادى همت
پدر عسکرى و جد ولى عصر است
آنکه بر پرچم وى آیت فتح و نصر است 

چون بر سریر ولایت نشسته خسرو دین
فلک نهاد به درگاه او سر تمکین
بیا که صبح هدایت دمید وشد تابان
در آسمان ولایت ستاره دهمین
ز نسل احمد مرسل زدوده حیدر
ز نور فاطمه طاووس باغ علیین
ز آسمان امامت دمید خورشیدى
که آفتاب جمالش گرفت روى زمین
ستاره‏ اى که ز انوار چهره روشن کرد
فضاى کون ومکان را بنور علم و یقین
مه سپهر فضیلت محیط جود و کرم
شه سریر ولایت چراغ شرع مبین
مهى که بهر تماشاى آفتاب رخش
نشسته در صف گردون ستارگان به کمین
سرور سینه زهرا سلیل ختم رسل
نهال گلشن طاها و روضه یاسین
به پیش تربت پاکش دم از بهشت مزن
که خاک اوست مصفاتر از بهشت برین
 رسا

کیستم من شاهکار ملک ذات کبریایم
دهمین مسند نشین از بعد ختم الانبیایم
گوهرى ارزنده از گنجینه ‏ى جود جوادم
نهمین فرزند دلبند على مرتضایم
مصرعى از شعر ناب عصمت کبراى حقم
هشتمین پرورده‏ ى ایمان و صبر مجتبایم
پاسدار پرچم پر افتخار حق پرستى
هفتمین سنگر نشین نهضت خون خدایم
دُرّ عبادت فارغ التحصیل درس عابدینم
ششمین زینت فزا از بهر محراب دعایم
در نایابى ز بحر دانش بحراالعلومم
پنجمین گنجینه‏ ى اسرار کل ماسوایم
صادق آل نبى را وارث فقه و اصولم
چارمین استاد دانشگاه تکوین ولایم
وارث موسى بن جعفر در مسیر پایدارى
سومین نور دل آن پیشواى مقتدایم
محور چرخ زمانم، حجت روى زمینم
دومین گل از گلستان على موسى الرضایم
در مسیر حق پرستى بعد آباء گرامم
اولین هادى خلق بعد از مصباح الهدایم
در شجاعت بى قرینم، در سخاوت بى نظیرم
حق پرستان را حبیبم، دردمندان را دوایم
من وصیم، من ولیم، من نقیم، من سخیم
زانکه همنام على معنىِ، هاى هل ایاتم
آیه‏ ى تطهیر را مصداق و از امر الهى
آیه‏ اى از شاخصار نصِ نون انمایم
غم مخور (ژولیده) فردا پاى میزان عدالت
شافعت در نزد حق هنگام پاداش و جزایم
شاعر: ژولیده 

دلا بیقراره ، این عطر بهاره ، که داره میاره

نسیم سعادت ، به هوای حضرت

امشب شب شوره ، موسم سروره ، عالم پره نوره

بخونید با شادی ، یا حضرت هادی

شرح زلفش بگید هزار قصیده

غزلهای ناب از نگاش چکیده

هادی آل فاطمه رسیده

خورشید هفت آسمون هم ، مات و مبهوت نگاته

می بری دل از دو عالم ، وقتی خنده رو لباته

ملائک رحمت ، با شوق زیارت ، دور سر حضرت

می سوزونن اسپند ، که می زنه لبخند

دورشو می گیرند ، هم به پاش اسیرند ، هم براش می میرند

بسکه دلربائه ، قبله‌ی دلائه

تو که آرامش دل جوادی

میخونه جبرئیل با شور و شادی

سرود میلاد تو رو یا هادی ، یا هادی

آرزو دارم ببینم ، باز دوباره سامراتو

می گیرم امشب برات ، طواف صحن و سراتو

  دهمین حجت خدا هادى
دهمین میر و پیشوا هادى
دهمین جانشین پیغمبر
نهمین پور مرتضى هادى
دهمین دادرس به خلق جهان
دهمین شافع جزا هادى
دهمین گل ز گلشن زهرا
ثمر نخل طاوها هادى
مظهر جود و نور چشم جواد
جد مهدى مه لقا هادى
حاجت ما ظهور مهدى توست
حاجت ما روا نما هادى
جشن میلاد تو مبارک باد
بر همه خلق ما سوا هادى
متوکل نمود مسمومت
کشته زهر اشقیا هادى
دستگیرى کن از هنرور خویش
تا نیفتاده او ز پا هادى
شاعر: هنرور

  اى فلک نجات آفرینش هادى
اى رهبر کل اهل بینش
از جلوه‏ ى نام تو جهان روشن شد
اى مهر سپهر آفرینش هادى
***
زیبا گل باغ سرمدى آمده است
مرآت جمال احمدى آمده است
شادند تمام خلق عالم زیرا
یک دسته گل محمدى آمده است
***
بر دین خدا ولى و داور هادى است
از بهر بشر هادى و محور هادى است
ما دست توسل به ولایش زده‏ایم
چون شافع ما به روز محشر هادى است
***
امشب مدینه به جنان مى‏نازد
آدم به تمام قدسیان مى ‏نازد
دارد به بغل جواد آل عصمت
ماهى که به ماه آسمان مى ‏نازد
***
در آسمان ولا ماه بى قرین آمد
به صورت بشرى صورت آفرین آمد
کز آفتاب بر آن ماه آفرین آمد
ولى حق دهمین پیشواى دین آمد
***
گلى از گلشن طه به جهان رو کرده
که جهان را ز صفا جنت رضوان کرده
نور چشمان جواد است بود نام، على
که خدایش ز شرف، ناطق قرآن کرده
***
در روز ولادت امام هادى
شد قلب جهان غرق نشاط وشادى
آن حامى آئین محمد باشد
بر رهرو راه مکتب دین نادى
***
هنگام سرور آل احمد آمد
در جلوه فروغ روى سرمد آمد
گر گلشن خاک گشته همچون جنّت
میلاد على بن محمد آمد 

***
لبریز گل است بوستان شادى
گیتى بگرفت، رنگى از آبادى
با عطر محمدى معطر کن دل
در روز ولادت امام هادى
***
امروز صبا عطر فشان آمده است
بر کشور دین نگاهبان آمده است
هادى سُبُل نقى امام دهمین
چون سرو سهى به بوستان آمده است
***
امشب که بهار در آسمان احیا شد
الفاظ هدایت بشر معنا شد
با آمدن امام هادى به جهان
از گلشن زهرا دهمین گل وا شد
***
خوش آن دل کز ازل دارد ولاى حضرت‏ هادى
خوش آن سر کو بساید رخ به پاى حضرت هادى
دلا گر رستگارى خواهى از حول صف محشر
نما از حق طلب ظل لواى حضرت هادى
***
اى روى تو خورشید هدایت هادى
گلواژه دفتر ولایت هادى
هستى تو دهم امام و ما راباشد
از لطف تو امید عنایت هادى

شهادت مظلومانه  مسلم بن عقیل (ع) را به ساحت

مقدس امام زمان (عج)وشیعیان و دوستدارانش تسلیت

عرض می نماییم.

مجمع الذاکرین بیت اباصالح(عج)مشهدالرضا

بنگر زراه مکه سوی کوفه یا حسین

کآورده اند بر سر مسلم چه ها حسین

امروززیر چرخ چو من کس غریب نیست

جائی که نیست یکنفرم آشنا حسین

هر جا که می روم ندهد کس مرا پناه

مسلم شده است دربه در کوچه ها حسین

این نخلها به غربت من گریه می کنند

من گریه می کنم ز برای تو یا حسین

از اینهمه که لاف ولای تو می زنند

یک دل نیافتم که بود باشما حسین

شرمنده ام ز نامه که بهذت نوشته ام

گفتم بیا به کوفه ولیکن میا حسین

فردا روم به سوی منای محبتت

فرق است در منای و آن منا حسین

روز مبارک عرفه روز من بود

چون درک کرده ام عرفات تو را حسین

سید رضا مؤید

  به شهر کوفه غریبم من و پناه ندارم

بغیر دربدریها پناهــــــــــگاه ندارم

شب گذشته به هر خانه جای بود مرا لیک

بهیچ خانه در این شام تیره راه ندارم

ز خستگی است بدیوار طوعه تکیه زدم من

و گرنه جز به خداوند تکیه گاه ندارم

کشند جانب دار الاماره با چه گناهم

عزیز فاطمه جز عشق تو  گناه ندارم

به زیر تیغم و بالای بام وقت شهادت

حسین از تو جز امید یک نگاه ندارم

براه عشق تو سر می دهم که وای به حالم

اگر که حرمت عشق تو را نگاه ندارم

به اشتباه سوی کوفه خواندمت که بیایی

دریغ مهلت جبران اشتباه ندارم

غم تو کرده سیه روز من که در همه عمرم

قسم به خال تو یک نقطه سیاه ندارم

سلام بر تو دهم لیک با زبان اشارت

نگاه من به تو و طاقت نگاه ندارم

به لابه دامن لطفم گرفت و گفت مؤید

گرم تو دست نگیری به دست آه ندارم

سید رضا مؤید