اعتراف بیگانگان درباره علی بن ابی طالب(ع)

1:ابن ابی الحدید سنی معتزلی او را شگفت انگیز ترین مرد آفرینش(اعجوبة الکون)نامید وصریحا گفت: با عقل و دانش بشری کوچک و محدود نمی توان بعظمت وبزرگی پسر ابوطالب پی برد.

2:میخائل نعیمه نویسنده معاصر و غیر مسلمان در مقدمه ای که بر کتاب(الام علی صوت العدالة الانسانیة)نوشته است میگوید علی یکی از بزرگان جهان انسانیت است که در سرزمین عرب متولد شده ودر دامان تربیت اسلام پرورش یافته ولی تنها متعلق به عربها و مسلمانها نیست وگرنه چگونه زندگی پر افتخارش قلب وروح یکنفر نویسنده مسیحی مانند جورج جرداق را می توانست بآتش عشق ومحبت شعله ور سازدتا تجربه وتحلیل زندگانی او بپردازد وهمچون شاعری توانا و نقاشی چیره دست داستانهای قهرمانی او را بسراید

وپیکریه مردانه او را ترسیم نماید او که خیال میکند علی تنها در میدان نبرد قهرمان بوده است وبس. نه علی در صفای بینش. پاکی وجدان.سحر بیان.منطق رسا.عمق انسانیت.حرارت ایمان. یاری کردن محرومان.نصرت ستمدیدگان. تسلیم محض بودن در مقابل حق و حقیقتقهرمان و پهلوان بود.

3:جورج جرداق نویسنده مسیحی:بعد ترسیم جمال دلارل و ملکوتی امام فارغ میشود وقهرمانی های او را با قلم توانای خویش مجسم ساخته فضائل اخلاقی سجایای انسانی وشمه ای از کلمات دُر بار و فرمانهای روح افزایش را بیان میکند.

تفاوت نمیکندتو ای خواننده چه این شخصیت بزرگ را بشناسی و چه نشناسی چه بدانی منظورم از این راد مرد بزرگ که جامع صفات حمیده است کیست و چه ندانی حقیقت وتاریخ گواهی میدهد که این شخصیت کسی جز شهید راه حقیقت و پدر شهیدان علی بن ابیطالب(ع)صدای عدالت انسانیت و شخصیت ابدی مشرق زمین دیگری نیست.سچس به روزگار میگوید اوه ای دنیا چه می شد اگر قوای خود را جمع میکردی و امکاناتت را متمرکز می نمودی ودر هر عصر وزمانی یک نفر مانند علی در عقل ودل خردو حساس. منطق وبیان.وسایر فضائل بوجود می آوردی هیهات.

(من میگویم که ای جورج جرداق وای مردم دنیاشما اگر نمی دانید ما میدانیم و معتقدیم که بعد از علی بن ابی طالب(ع) وهمچنین راد مردانی از امامان و پیشوایان ما بوده و الان هم هست صد حیف که که غایبست و ما شیعیان بوجود ایشان در دنیا افتخار میکنیم واز فرمایشات و اوامر امر ایشان استفاده کرده واطاعت می نمائیم.)

4:جبران خلیل جبران شاعر حکیم ونویسنده مسیحی میگوید پسر ابو طالب مُرد در حالیکه شهید عظمت وبزرگواری خود شد؛از دنیا رفت در حالیکه ذکر خدا بین دو لب او بود؛جهان را بدرود گفت ودر دل مشتاق پروردگارش بود،رفت در حالیکه عربها او را نشناختند و حقیقت مقامش را درک نکردند،ولی بالاخره در میان همسایگان فارس(ایرانیان)کسانی پیدا شدند که گوهر را از سنگریزه تمیز دادند.