الا جمال تو حسن خدا امام حسن
امام پیش تر از ابتدا امام حسن
زعیم مملکت بی حدود حضرت حق
به کل خلق تویی مقتدا امام حسن
تویی محیط کرم ای کریم اهل البیت
کرامت از تو گرفته بقا امام حسن
تو آن بزرگ کریمی که دشمن خود را
عطا کنی به جواب خطا امام حسن
حریم توست بهشت وسیع قرب خدا
مزار توست دل انبیا امام حسن
بقیع تو که درش بسته روز و شب باز است
هماره بر روی دل های ما امام حسن
به باغ حسن تو آیات نور گل کرده
ز بوسه های رسول خدا امام حسن
قلمرو حرم قدست ای غریب بقیع
بود تمامی ارض و سما امام حسن
عجب ندارم اگر جبرییل هر شب و روز
کند به زائر قبرت دعا امام حسن
خدا گواست که از وصف جن و انس و ملک
فراتر است مقام شما امام حسن
خدا و احمد و حیدر تو را ثنا خوانند
فضایل تو کجا ما کجا امام حسن
مضیف خانة تو یک مدینه نیست که هست
دو عالمت همه مهمان سرا امام حسن
کمال حسن خدایی، نبی به امر خدا
حسن گذاشته نام تو را امام حسن
تو خود امامِ حسین استی و امام حسین
به حضرت تو کند اقتدا امام حسن
تو چارمین نفر از پنج تن، نه، پنج تنی
میان مجمع آل کسا امام حسن
به حُسن خلق تو نازم که دشمنت می خواست
کند به دوستی ات جان فدا امام حسن
به حقِّ حق که اگر صبر تو نبود، نبود
قیام زندة کرببلا امام حسن
قعود تو ز قیام حسین کمتر نیست
تو راست نهضت صبر و رضا امام حسن
حسین بود که ده سال در امامت تو
به جای پای تو بگذاشت پا امام حسن
هماره چون پدر خود علی ستم دیدی
گهی ز غیر و گه از آشنا امام حسن
نه دشمنت دمی از دشمنی ات دست کشید
نه دوست کرد به حقت وفا امام حسن
کجا روم به که گویم که یار کشت تو را
درون خانه به زهر جفا امام حسن
صحابه ات همه تنها گذاشتند، دگر
به حضرت تو جسارت چرا امام حسن
همان که فاطمه را کشت روی منبر گفت
زکینه بر پدرت ناسزا امام حسن
یکی به حملة ثانی یکی به زهر جفا
دوبار شد جگرت پاره یا امام حسن
هزار حیف که یک لحظه لاله باران شد
جنازة تو به تیر خطا امام حسن
تو در بقیع و دو غاصب درون خانة تو
کجا رواست چنین ناروا امام حسن
چه زود عهد پیمبر ز یاد امت رفت
چه خوب حق شما شد ادا امام حسن
کنار قبر غریبت هماره ممنوع است
که شیعه بر تو بگیرد عزا امام حسن
کنار پنجره های بقیع خلوت تو
نشد که بر تو کنم التجا امام حسن
ز دور گریة "میثم" نثار تربت تو
تمام عمر به صبح و مسا امام حسن