بــیــــاد عــــزیــــز دل بـــــوتـــــــراب

دلـم گشته پرخون و چشمم پـرآب

بــمـــاه مــحـــرم بـــدشـــــت بـــــــــلا

شد از جور عدوان چو قحطی آب

پــس از قـتــل یــاران و انــصــــار او

جـوانـــان دیـــن آل خـــتـــم مـآب

حـسـیـن عــلــی مــرد مــردان عـشق

روان شد به میدان کین با شتاب

چـو پـروانـه بـر گـرد شـمـع رخــــش

گـرفـتــنـد طـفلان ز اسبش رکاب

یــکـــی گــفـــت بــابــا کـجـا می روی

الا ای شـهـنــشــاه مـالـک رقاب

ســکــیــنـــه بـــشــــد ســـــد راه پـــدر

سـتـاره سـتـاره بـر مــاهــتـــــاب

پــدر جـــان دمــی خــاطـــرم شـاد کـن

کــه دیدار ما شد به روز حساب

پــیــاده شـد از اســب سـبــط رســــول

بـبــوســیــد او را بـچـشـم پـرآب

بـــبـوســیــد او را نــــوازش کـــنـــان

پــس آنـگـاه زد بر تکاور رکاب

روان شــد بـه مـیــدان چـو شیر ژیان

بـجـنـگـیـد بـا لـشـگر بی حساب

ولـــی آه از جــــور گـــردون کــه شـد

حـسـیـن علی کشته در پیش آب

بخون غوطه ور گشت عطشان حسین

دل آب بـر حـال او شـــد کــبـاب

«حــیـاتـی» از ایـن مـاجـرا دم مـــزن

فکندی شرر بر دل شیخ و شاب

امـیــد اســت در روز مـحـشـــر شـوی

ز لــطـف حـسـیـن عـلی کامیاب