<!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:"Cambria Math"; panose-1:0 0 0 0 0 0 0 0 0 0;} @font-face {font-family:Calibri; panose-1:2 15 5 2 2 2 4 3 2 4;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal { mso-style-parent:""; margin-top:0in; margin-right:0in; margin-bottom:10.0pt; margin-left:0in; text-align:right; line-height:115%; direction:rtl; unicode-bidi:embed; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif";} .MsoChpDefault {} .MsoPapDefault { margin-bottom:10.0pt; line-height:115%;} @page Section1 {size:595.3pt 841.9pt; margin:1.0in 1.0in 1.0in 1.0in;} div.Section1 {page:Section1;} -->

باز در دل آمده شور حسین

چهره‌روشن گشته از نور حسین

یاد عباس آید و یاد فرات

پر زند بالا نماید او صراط

اصغر است و شیر مادر نیست جام

او دگر گیرد ز آن سرنیزه کام

اکبر آن رعنای آل احمدی

با تن خونین دگر شد سرمدی

دیده هر جا می‌رود عشق است و بس

دیگر از یاران نمانده هیچ کس

وقت ظهر است و به هنگام نماز

از زمین و آسمان باریده راز

کل عالم پای مولا سر به خاک

بس عجب از این جهان شبهه‌ناک

چون حسین پا می‌نهد در کارزار

کار آن دونان دگر گردیده زار

بر تن مولا هزاران زخم داس

بر مشامش می‌رسد او عطر یاس

فاطمه بالای سر در قتلگاه

بر گلوی پور خود آرد نگاه

زینبش در سوی دیگر خون به دل

نوحه زن بر سر بمالد خاک و گل

آسمان گردد به رنگ خون او

خواهرش بیند رخ گلگون او

خون حق جاری شود در ارض دون

تا که مجنون آید و بیند جنون

این جنون از چیست از عشق حسین

از میان خون تو بینی نور عین

زینب است و رأس مولا روی تیر

دیگر او گوید که ای عالم بمیر