بتى که راحت جان لعل روح پرور اوست ----- کمندگردن مه ، طره معنبر اوست
رخش ز خوبى محتاج زیب و زیور نیست ----- چراکه حسن خداداد زیب و زیور اوست
به سرو ماند بالاى او اگر دیدست ----- کسى که سروروان ماه آسمان بر اوست
به مه ندارد نسبت بتى که چشمه روز ----- به زیر طره شبرنگ سایه پرور اوست
دل صنوبرى من چوبید مى لرزد ----- ز بس تمایل درقامت صنوبر اوست
گرفته زلفش در مشت ، آتش زردشت ----- به تابناک رخش بین که جاى آذر اوست
شگفت نیست اگر خال او نمى سوزد  ----- ز تاب چهره ، که این آتش ، آن سمندر اوست
رخش چو دسته گل چیده صبحدم از باغ ----- به گرددسته گل بسته سنبل تر اوست
بـه مـلـک حـسـن و ملاحت شهست و خال و خطش ----- کشیده هر طرفى صف، به جاى لشکراوست
بلى ز زلف و خط و خال ، لشکرى دارد ----- ولى زجان و دل عاشقان معسکر اوست
گرفته ابرویش از جبهه تا به زلف ، مگر ----- چوذوالفقار على کفر و دین مسخر اوست
بزرگ حجة یزدان ، ولى بارخداى ----- که هم وصى رسول است و هم برادر اوست
شهى که هست مى حب او ز خم غدیر ----- مییى که هر دو جهان مست نیم ساغر اوست
قضا مطاوع یک دست او بود، لیکن ----- قدر متابع فرمان دست دیگر اوست
اگر چه افسر لولاک بر سر، احمد راست ----- طرازافسر لولاک پاک گوهر اوست
و گر چه کوثر و باغ بهشت ، زان نبى است ----- به دست ساقى کوثر بهشت و کوثر اوست
هر آن که روى خدا را به چشم مى خواهد ----- بگو به روى على بنگرد که مظهر اوست
درست ، دیدن او دیدن جمال خداست ----- چرا که آینه حق نماى ، منظر اوست
اگر که شرط وصایت به علم و فرهنک است ----- نبى مدینه علم و وصى او در اوست ...
درین همایون روزى که آفرینش را ----- سرور وسور ز عید نشاط گستر اوست
سه روز خامه تکلیف نیست ، تا هر کس ----- کندنشاط و خورد مى اگر میسر اوست
براى نص ولایش درین همایون عید ----- نزول وحى خدا بر دل پیمبر اوست
یکى ز قرآن یا ایهاالرسول بخوان ----- که حکم بلغ ،فرمان پاک داور اوست
هر آن که منکر این آیتست و این قرآن ----- نظر به پاکى ذیل و عفاف مادر اوست
اگر وصى پیمبر هم از پیمبر نیست ----- چه اعتماد به دین و به شرع انور اوست