در تهنیت عید غدیر و مدح امیرالمؤمنین (ع)

بسى نمانده که از فر ماه فروردین

 چمن شود زطراوت همال خلد برین

به رنگ و بوى بماننده بهشت شود

جهان ز مقدم اردیبهشت و فروردین

بهار آید و گلزارها بیاراید

 به لاله و گل وریحان و سنبل و نسرین

برآید از دو بناگوش خاک لاله و گل

 چنان که ازغرفات بهشت ، حورالعین

دمد ز خاک به جاى بنفشه لعل کبود

 فتد ز شاخ ‌به جاى شکوفه در ثمین

ز نکهت گل آید نسیم غالیه ساى

 ز بوى سنبل گردد هوا عبیر آگین

دو چشم ابر بگرید چو دیده فرهاد

 دهان ، چوغنچه گشاید به خنده شیرین

نسیم باد برآرد گل از گل تیره

 سرود مرغ زدایدغم از دل غمگین

برآورند همه خفتگان مهد چمن

 به دستگیرى باد صبا، سر از بالین

هزار چندان نسرین و یاسمن بینى

 که کاست درمه کانون و موسم تشرین

گرفته بینى گلبن به دست ، دسته گل

 براى جلوه در انظار نرگس مسکین

چنان که دست خدا را رسول بارخداى

 گرفت روز غدیر از براى جلوه دین

بزرگ آیت یزدان امیر بدر و حنین

 على که تارک فخرش رسد به علیین

على کزو شرف اندوخت ملت بیضا

 على کزوادب آموخت جبرئیل امین

على کز ایزد علام حجتى است قوى

 على که برهمه اسلام آیتى است مبین

موافقش به جنان آب خورده از کوثر

 مخالفش به سقر غسل کرده در غسلین

نه در جهنم اعداى او کشند عقاب

 که سجن تن همگان راست بدتر از سجین

ز مادر و ز پدر در جهان نبیند مهر

 کسى کزو به دل اندر نهفته دارد کین

نه او به روز غدیر از خدا ولایت یافت

که پیش از آدم بر این مقام بود مکین

 نبود اگر ز خدا ناخداى کشتى نوح

 زموج طوفان خشکى نیافت روى زمین

به زیر سایه او یونس آرمید چو گشت

 برون زاشکم ماهى ، به سایه یقطین

اگر سلیمان جن و بشر به فرمان داشت

 چو شاه اسم على کرده بود نقش نگین