بیا طبیب دلم عقده از دلم وا کن

بیا درد من خسته را مداوا کن

بیا با نگهت ای زلال پاکیها

مرا که گم شده ام در گناه پیدا کن

تویی که بردن نامت کلید هر قفل است

بیا و قفل لبم را به نام خود وا کن

ببین به نخل امیدم نمانده برگ و بری

بهار زندگی ام رابیا شکفوفا کن

بگیر دست مرا ای همیشه جاری عشق

مرا چو قطره ببر متصل به دریا کن

به پیشگاه تو از ذره کمترم ای مهر

به قدر نیم نگاهی مرا تماشا کن

هزار بغض زهجر تو در گلویم مرد

زمرده مرده ترم معجز مسیحا کن

نگر تو حال پریشان و مضطر ما را

ترحمی به دل زار و خسته ما کن