«غریب خانه»

من که در خانه غریبم، خون دل‏ها شد نصیبم

منتظر بودم شب و روز، تا اجل گردد نصیبم

وقت رفتن آمد آخر مى ‏روم تا کوى دلبر

بر سرم یک دم بیا تا پر کشم سوى تو مادر

واغریبا واغریبا....

من جواد ابن الرضایم، از تبار مرتضایم

همچو اجداد غریبم، بر رضاى حق رضایم

غصه‏ هاى من به خانه مى ‏کشد از دل زبانه

بى کسى آل حیدر شد نصیبم از زمانه

واغریبا واغریبا....

یاد غمهاى تو مادر، برده از یاد جور همسر

پیکرم مسموم زهر و، قلب من سوزان یک در

گر چه این زهر حاصلم شد همره خون دلم شد

اى همه عالم بدانید داغ زهرا قاتلم شد

واغریبا واغریبا....

سبک:(اى همه دارو ندارم.....)