«پسر
ضامن آهو»

من که زیبا پسر فاطمه ‏ام

کوثر چشم‏ تر فاطمه‏ ام

نخل دین از دل من بار گرفت

ثمر از این جگر زار گرفت

جسم دین را به خدا جان دادم

جان خود در ره جانان دادم

پدر خیرخواه جو هستم

پسر ضامن آهو هستم

من که از حق خودم محرومم

جگرم سوخت به خدا مظلومم

کشته ‏ى زهر جفا مى ‏باشم

من جوان مرگ رضا مى ‏باشم

شمع افروخته‏ ى فاطمه‏ ا م

من جگر سوخته‏ ى فاطمه ‏ام

مى‏ زند زخم زبان همسر من

پاى کوبى بکند در بر من

همه لب تشنگى ام را دیدند

همه بر سوز دلم خندیدند

مرگ من آرزوى آن ما بود

جشن شادى ز غمم بر پا بود