«بى یاور»

بسوزد از عطش، لب خشکیده ‏ام (2)

به یاد مادر است، (دل غمدیده‏ ام) (2)

به بالینم بیا، نما دردم دوا، فدایت مادر را

فدایت مادرا...... (غریبم من غریبم)

به بام خانه‏ ام (تن افتاده است) (2)

غم آن بى کفن، به دلها مانده است (2)

بسوزم ز این جفا، به یاد کربلا، ز داغ لاله ‏ها

فدایت مادرا......(غریبم من غریب)

لبم از تشنگى (دل از داغ نگار) (2)

بسوزد هر دو از (رخ نیلى یار) (2)

دگر پایم شفا، نمایم ناله ‏ها، به یادت مادرا

فدایت مادرا......(غریبم من غریب)

صداى خنده ‏اى (رسد از همسرم) (2)

میان خانه هم، (چنین بى یاورم) (2)

غمم شد خاتمه، نمایم زمزمه، فدایت فاطمه

فدایت مادرا......(غریبم من غریب)