آی
کبوترایی که بالاتونو بهم دادید
رو تن پاک جواد من یه سایبون زدید
سایه ای شدید برای نعش گل به روی بام
تا نسوزونه تن عزیزشو از صبح تا شام
کربلا کجا بودید تا که بیاید بال بزنید
که با هم پر بزنید یه سر به گودال بزنید
تا که سایه ای بشید برای پاره ی تنم
زیر آفتاب نمونه یوسف بی پیرهنم
رو تن جواد من پر کبوتراست
اما نعل تازه سینه ی حسینمو شکست
آسمون گریه کن پیکر هر دو لاله بود
کار حوری و ملک کنار هر دو ناله بود
من کنار هر دو گل زدم به سینه و سرم
اومدم ناله زدم گفتم غریب مادرم