تشنـــــه لــــــب

ای خــــــــداونــــــد توانـــــــای مبیــــــــن                خالــــــق امکــــــــــان و رب
العالمیــــــــن

اندر این دنیای بــــــــی مهــــــر و وفــــــا                مـــــــــن گرفتـــــــارم به دام
مشرکیـــــــن

باب من باشد علــــی موســـــی الرضــــــا                از لقب باشــــم جـــــــــواد العـــــــارفیـــــن

از ستـــمــــــهـــــای عــــدوی نابــــکــــــار               روز و شب باشم ز دشمـــــن دل غمیــــــن

سینه ام مجــــــــروح و قلبــــــم داغــــــدار               گشتـــه از ظلــــــم و جفــــــای
خائنیـــــــن

باعث قتلـــــــــم شـــــده ملعــــــونــــــه ای               کودکـــانم گشتــــــه بی یـــــار
و معیــــــــن

بــــود ام الفضــــــــل ملعــــــــونه دغــــــا                ریخت در کامم ، ستمگـــــر ، زهر
کیـــــــن

پس در حجــــره به روی شــــــاه بســـــت                گشت غمگیــــــن ، ان وصـــی مرسلیـــــن

هر چه گفتا ، از عطــــــش دل سوختـــــــه              شورشـــــی افتــــــاد در عــــــرش
بریــــــن

کام عطشان همچـــــو جــــــد اطهــــــرش                تشنه لب جـــــــان داد ان حامـــــی
دیــــــن