مدح هشتمین اختر فروزنده‏ی امامت

ای غریبی که ز جد و پدر خویش جدائی‏

خفته در خاک خراسان، تو غریب‏الغربائی‏ 

چه ثنا گویمت، ای داور هفتاد و دو ملت‏

که ثنا خوانده خدایت، تو چه محتاج ثنائی‏

این رواق تو و صحن و حرمت، همچو بهشت است‏

روضه‏ات، جنت فردوس و مسمی به رضائی‏

آه، از آن دم که ز سوز جگر و حال پریشان‏

ناله‏ات گشت بلند، آه تقی جان به کجائی‏

ای شه یثرب و بطحا، تو غریبی به خراسان‏

سرور جمله غریبان و معین‏الضعفائی‏

اغنیا مکه روند و فقرا سوی تو آیند

جان به قربان تو ای شاه که حج فقرائی‏