کبوتر دل - منتظران مشهدالرضا

کبوتر دل

خوشا! به حال غریبی که آشنای رضاست‏
سرش هماره به خاک در سرای رضاست‏

هزار آینه از نور کبریا دارد
دلی که در هوس روی دلگشای رضاست‏

ز بعد یاد خدا و رضای حضرت دوست‏
تمام باور و اندیشه‏اش، رضای رضاست‏

به گرد خانه طوافی ز جان و دل دارد
کبوتر دل من تا که در هوای رضاست‏

زلال نام رضا جاری دعای من است‏
نماز روز و شبانم به اقتدای رضاست‏

بدان که بی‏مددش، بنده را پناهی نیست‏
پناه بنده‏ی عاشق به التجای رضاست‏

نیرزد آن که دل و جان به پایش اندازم‏
نه هر متاع، سزاوار خاک پای رضاست‏

اگر نصیب ز دور زمان، مرا شادی‏ست‏
کمال مرحمت و بخشش و عطای رضاست‏

برای خاطر سبزش ترانه می‏خوانم‏
صفای خاطرم از عطر جانفزای رضاست‏

گره به بال من افتاده و دل‏زارم‏
در انتظار نگاه گره‏گشای رضاست‏

غریب نیستی ای دل! که «نسترن» می‏گفت:
خوشا! به حال غریبی که آشنای رضاست‏

لینک مطلب

توسط مصطفی محمدزاده در چهارشنبه 89/7/21 ساعت 4:25 صبح نظر