زمزمه - منتظران مشهدالرضا

ستاره‏ی عشق

دوباره بوی گل آمد، ز گلشن توحید
رسید نوبت شادی، رسید مژده‏ی عید

ز بام عشق برآمد ستاره‏ای تابان‏
ستاره‏ای که چنو چشم روزگار ندید

به باغ سرخ خدا، لاله‏ای شکوفا شد
به بوستان ولایت، شکوفه‏ای خندید

رسید قاصد و پیغام آشنا آورد
نسیم صبح ز فجر زمانه داد نوید

دوباره روی زمین، خانه‏ی شقایق شد
دوباره غنچه به تن، عاشقانه جامه درید

ز جلوه‏ای دل هستی به شور و شوق افتاد
ز مطلعی دل عالم، درون سینه تپید

بهار آمد و گل لب به خنده‏ای وا کرد
بیا که مهر درخشنده بر جهان تابید

حضور نور، بشارت ز صبح شادی داد
نقاب تیره‏ی شب را، ز قاب پنجره چید

ز شرق آیینه آمد، سوار جاده‏ی نور
دمید از افق عشق، پرتو جاوید

دوباره گردش گیتی به کام عاشق شد
دوباره نغمه‏ی تکبیر در فضا پیچید

سرود و زمزمه‏ی عاشقانه‏ای برخاست‏
خروش و هلهله تا عرش بی‏کرانه رسید

به میهمانی گل رفت، روشنای سحر
به میهمانی هر ذره می‏رود، خورشید

بهار، فرش رهش کرد آنچه با خود داشت‏
شقایق و سمن و سوسن و بنفشه و بید

به شادباش قدومش، زمانه گویا شد
بر آستان جلالش، فرشته پر سایید

ترانه خواند گل از شوق دیدن رویش‏
فلک به رقص درآمد چو این ترانه شنید

فضا ز بوی خدا مست و دل به بویش مست‏
چه جانفزاست نسیمی که از کرانه وزید

گذشت دوره‏ی غم، فصل عاشقی آمد
کنون که یار ز رخسار ماه، پرده کشید

به هر کرانه ببین جلوه‏ی جمالش را
منور است جهان، از طلوع صبح سپید

مبارک است به ما، مطلع ستاره‏ی عشق‏
فروغ دیده‏ی هستی، چراغ راه امید

به یمن مقدم مولا، امیر ملک وجود
به قلب پاک جهان، نور جاودانه دمید

به یک نشانه دل خلق را، به یغما برد
به یک اشاره غم عشق را، شفا بخشید

بیا به قبله‏ی پاکش سر نیاز آریم‏
که بر غبار رهش سجده می‏برد، ناهید

مراد یابی ازین در، دری که رو به خداست‏
ز بارگاه «رضا» هیچ کس نشد نومید

صلای عشق، مرا مژده‏ی زیارت داد
دلم بسان کبوتر ز دام سینه پرید

حدیث نور بخوان «نسترن» به نام رضا
حدیث نور به مهر «رضا» شود تأیید

لینک مطلب

توسط مصطفی محمدزاده در چهارشنبه 89/7/21 ساعت 3:44 صبح نظر