باز امشب بی قراری می کنم

مستم امّا هوشیاری می کنم

باز امشب غرق شور و مستی ام

می ننوشیده به اوج هستی ام

اختیار عقل از کف داده ام

در صف باده کشان افتاده ام

تا که لطف ساقی ام شامل شود

مستی ام با جام او کامل شود

ساقی من ساقی جام ولاست

گوشه میخانه اش دار شفاست

باده اش را حاجت پیمانه نیست

عاقلان را ره در این میخانه نیست

ساقی من با خدا هم خانه است

هرکه از او دم زند دیوانه است

عالم امکان طفیل هستِ اوست

گردش شمس و قمر در دست اوست

دست او مشکل گشایی می کند

سینه ها را کربلایی می کند

چهره او مظهر یاهو بود

یک نگاهش ضامن آهو بود

در حریمش هرکه رفته حاجی است

زائرش را در قیامت ناجی است

هرچه می گویند از او بی خاتمه است

کار مدح او فقط با فاطمه است

مدحت من مدحتی بی جا بود

قطره کی هم بازی دریا بود

الغرض امشب شب میلاد اوست

دیدگانم چلچراغ یاد اوست

گل بیفشانید جانان آمده

یوسفی دیگر زکنعان آمده

نور یزدان از جبینش منجلی است

کنیه اش باشد رضا،نامش علی است