آرامگه سبز رضا،
قبله‏ی جان است‏

گلزار رضا، رشک
گلستان جنان است‏

گلزار رضا، باغ خدا،
کعبه‏ی دلهاست‏

آرام دل‏خسته‏ی
بی‏تاب و توان است‏

این خانه پناهی‏ست
برای دل عاشق‏

این در، در امید همه
دلشدگان است‏

بگذار ز کف جان و دل
و راه رضا گیر

در کوی رضا هر که
درآید به امان است‏

هر ذره غباری ز درش،
راحت دلهاست‏

درمان دل‏سوخته‏ی
دل‏نگران است‏

گنجینه‏ی نور است،
همه نور الهی‏

در سجده شب و روز،
زمین است و زمان است‏

گنج است رضا، گنج
نهانخانه‏ی زهرا

گنجینه‏ی عشقی که در
این خانه نهان است‏

در کوی رضا دست خدا،
آینه‏ساز است‏

در کوی رضا دست صبا،
مشک فشان است‏

این بارگه عزت و جاه
است و جلال است‏

این خانه‏ی اسرار
خداوند جهان است‏

جانها به هواداری این
چشمه‏ی نور است‏

دلها همه از شوق رضا،
زمزمه خوان است‏

گر روی بتابیم ازین
قبله، خدایا !

آهوی اسیر دل ما را،
که ضمان است ؟

یک عمر نهادم به درش،
سر به ارادت‏

کز لطف و کرامات
خداوند، نشان است‏