سالها سوخته ام تا شررم گردانی

 جگرم خون شده تا خونجگرم گردانی

 تو که از حال دل سوخته ام باخبری

 کرمی کن که زخود بی خبرم گردانی

 توسن نفس مرا برده به صحرای عدم

 چه شود در حرم خویش برم گردانی

 گرچه چون دانه اشک از نظرت افتادم

 باورم نیست که دور از نظرم گردانی

 زنده ام کرده ای از یک نگهت باز بکش

 به خدا گر بکشی زنده ترم گردانی

 هرچه ام سنگ سر راه تو هستم چه شود

 که به یک نیم نگهت گهرم گردانی

 جز در خانه تو هیچ دری را نزنم

 گرچه چون باد صبا در بدرم گردانی

 گر کنی خار گلستان غمت(میثم)را