یا رضا - منتظران مشهدالرضا

ای آرزوی دیده

آن روز «ایران» سربه‏سر شور و نوا بود
جهانها معطر از سرودی آشنا بود

دل، خانه‏ی امید بود و بی‏قراری‏
اشک زلال شوق، از هر دیده جاری‏

در آتشی دلهای عاشق، شعله‏ور بود
با تو، شب تاریک دلها را سحر بود

سرشار از عطر خدا، این خطه پاک!
فریاد یا «موسی الرضا» تا اوج افلاک!

آن روز، روز عشق بود و اشک و لبخند
روز زیارت بود و روز سبز پیوند

روز تماشا بود، آن روز خدایی‏
روز تماشای حضور کبریایی!

روز رسیدن تا به اوج آرزوها
زیباترین روز خدا، روز تو، آقا!

آن روز، جانها شور و شوق دیگری داشت‏
سوی بلند اوجها، بال و پری داشت‏

چشم انتظاری‏ها، به سامان می‏رسیدند
شب‏زنده‏داری‏ها، به پایان می‏رسیدند

می‏آمدی، ای حرمت گلهای صحرا!
شوق تو آتش بود در جانهای شیدا

می‏آمدی، ای لحظه لحظه از تو سرشار!
گل آیه‏ی لطف و کمال عشق و ایثار

می‏آمدی، ای از تبار سرخ گل‏ها!
می‏آمدی ای آرزوی دیده‏ی ما!

کی آمدی، تا دیده‏ها، آرام گیرند
تا غصه‏های عاشقی، درمان پذیرند

می‏آمدی، سرچشمه‏ی فیض الهی!
ای آفتاب عشق! در شام سیاهی‏

بوی محمد در فضا پیچید با تو
خورشید بر دلهایمان تابید با تو

«ایران» سرای شیعیان و سربداران‏
در انتظارت بود، ای پیک بهاران!

پایان فصل بی‏قراری‏ها! رسیدی‏
جان در تن «ایران» و «ایرانی» دمیدی‏

آمیزه‏ی تقوی و عشق و مهر و ایمان!
بوی تو دارد ذره ذره، خاک «ایران»

از مقدمت «ایران» بهشت جاودان شد
نامش، بلندآوازه در ملک جهان شد

لینک مطلب

توسط مصطفی محمدزاده در چهارشنبه 89/7/21 ساعت 2:33 صبح نظر