« در میان کوچه ‏ها »       
من که چون گل در کف خارو خس افتاده ‏ام
در میان کوچه‏ ها از نفس افتاده‏ ام
گه چو زهرا مادرم مى‏شدم نقش زمین
گه چو بابایم على، بوده‏ ام خانه نشین
بین ره غیر از خدا کس نمى‏داند چه شد
زنده پیش چشم من ماجراى کوچه شد
صادق آل اللهم زاده‏ ى ثاراللهم
روز و شب خون مى‏چکد از دو چشمان ترم
کاش بودم پشت در، من به جاى مادرم
من به قربان تو و روى حکاکى شده
من بگردم دور آن چادر خاکى شده